INDEX INHOUD
      
  1. Le mot du Président
  2. Communications - J. Craeninckx Prés. Hon.
  3. Qui est notre nouveau président
  3. Communications: porte-drapeau national?
  4. Breendonk
      - 71ème pèlerinage
      - Allocution LG b.d. Baudouin Somers
      - Allocution Ministre Steven Vandeput
      - Allocution Edmond Eycken, CNPPA
10. Cotisations 2017
10. Bon à savoir: Temoignages sur IV-INIG
11. Listes présidentes regionales et leur sections
12. Communication SNCB
13. Commémoration des Combats de 09/1830
14. Régionale Pays des Collines - 27/08/2016
15. Régionale de Malines - Visite Breendonk
17. Concert Servio 2016 - 09/11/2016
18. Régionale Meensel-Kiezegem
      - Commémoration Meensel-Kiezegem  
      - Semaine Comm. Meensel-Kiezegem
      - In Mem. Marcel Morren, Meensel-Kiezeg.
22. Régionale Flandre Occidentale
      - Moen, 15/08/2016
      - Commémoration 'Les décaités de Munich'
      - 58ème Commémoration Mausoleum Menin
      - 80ème Hommage à Nieuport, 07/08/2016
      - Journée du souvenir et Mémoire
28. Amicale de Neuengamme
      - Toespraak Marc Kenens in Schandelah
31. Régionale Anvers:
     - Jeunesse et Civisme, Anvers, 06/02/2016
     - Journée commémor. Intern. de l'Holocaust
32. In Memoriam
  1. Het woord van de Voorzitter
  2. Medelingen: Jozef Craeninckx, Ere-Voorzitter
  3. Wie is onze nieuwe voorzitter

  3. Mededelingen: nationale vaandeldrager gezocht
  4. Breendonk
      - 71ste bedevaart
      - Toespraak LG b.d. Baudouin Somers
      - Toespraak Minister Steven Vandeput
      - Toespraak Edmond Eycken, NCPGR
10. Lidmaatschapsbijdrage 2017
10. Goed om weten - Getuigenissen op IV-NIOOO
11. Lijst voorzitters gewesten en hun afdelingen
12. Mededeling NMBS
13. Herdenking der gevechten 09/1830
14. Gewest Vlaamse Ardennen - 27/08/2016
15. Gewest Mechelen - Bezoek Breendonk
17. Jaarlijks Concert Servio - 09/11/2016
18. Gewest Meensel-Kiezegem
      - Herdenking Meensel-Kiezegem
      - Herdenkingsweek Meensel-Kiezegem
      - In Memoriam Marcel Morren, Meens.-Kiezeg.
22. Gewest West-Vlaanderen
      - Moen, 15/08/2016
      - Herdenking 'Onhoofdingen van München'
      - 58ste Herdenking Mausoleum te Menen
      - 80ste Huldebetoon in Nieuwpoort
      - Herdenkings- en Herinneringsdag
28. Vriendenkring Neuengamme:
      - Toespraak Marc Kenens in Schandelah
31. Gewest Antwerpen:
      - Jeugd en Civisme, 06/02/2016
      - Intern. Herdenksdag voor de Holocaust
32. In Memoriam

   

La responsabilité des articles incombe à leurs auteurs.
De teksten worden gepubliceerd onder de verantwoordelijkheid van hun auteurs

 

P. 1  - Le mot du Président - Nederlands - Index - Inhoud

  

Il est plus traditionnel de faire le bilan d'une année lorsque celle-ci est achevée. Cependant, m'autorisant du nombre et de l'importance des événements qui nous concernent j'anticipe quelque peu cette démarche. 2016 est, en effet, l'année de tous les changements pour notre Confédération. Citons les plus marquants: la modification des statuts et du règlement d'ordre intérieur (R.O.I.), le changement de présidence et la scission de l'IV-INIG (Institut des Vétérans - Institut National des Invalides de Guerre, Anciens Combattants et Victimes de Guerre)

En ce qui concerne la modification des statuts et du R.O.I., elle aura été l'œuvre d'un groupe de travail sous la houlette de notre administrateur Mark Van den Driessche. Si les délais de réalisation ont pu paraître relativement longs les causes en ont été les attentats de Bruxelles et les grèves des chemins de fer qui ont eu, les uns et les autres, pour conséquence le report répété des réunions planifiées.

Relevons que les principales innovations apportées dans ce domaine sont :

- la possibilité pour une personne morale de devenir membre adhérent ce qui ouvre notamment la porte aux Amicales de Camps de Concentration ;

- le fait que les présidents des régionales ou leur représentant constituent le conseil d'administration;

- la nomination du président par l'assemblée gênéraie, les autres fonctions étant du ressort du conseil d'administration ;

- et last but not least, la possibilité pour un sympathisant de devenir membre effectif et donc de pouvoir occuper une fonction opérationnelle à responsabilités.

D'autre part, un événement qui a un impact direct sur notre confédération et plus spécifiquement pour nos ressortissants c'est la scission de l'IV-INIG. Soyons cependant rassurants, cela ne change rien aux prérogatives des prisonniers politiques et des ayants droit. Seule la localisation des services est modifiée. Tout ce qui concerne l'aspect pécuniaire, c'est-à-dire l'action sociale et le remboursement des frais de santé, est transféré à la CAAMI (Caisse Auxiliaire d'Assurance Maladie-Invalidité) sise au n° 30B rue du Trône à 1000 Bruxelles. Un avis sera envoyé en temps opportun aux intéressés par l'IV-INIG. Quant à l'aspect mémoriel il sera repris au sein d'une nouvelle entité dont le statut juridique reste à définir et qui regroupera le musée de l'armée, le mémorial du fort de Breendonk, le pool historique de la Défense et le département mémoire de l'institut. La conséquence directe pour notre confédération est le déménagement de notre bureau puisque le bail de l'IV-INIG échoit le 31 décembre 2016.

Je me défends de faire un procès d'intention concernant ce démantèlement de l'IV-INIG et la mise en place des nouvelles structures et j'ose escompter que les arguments d'améliorations avancés qui sous-tendent cette démarche se traduiront dans les faits. Seul l'avenir nous le dira.

Je terminerai cette chronique en vous fixant rendez-vous en décembre pour notre dernière édition de l'année et pour vous dévoiler notre nouvelle adresse.

Edmond EYCKEN
Votre président

 

 P. 2. Communications - Nederlands - Index - Inhoud

 
Le conseil d'administration, en sa séance du 22 septembre 2016, a décidé à l'unanimité d'octroyer le titre de Président Honoraire à Jozef Craeninckx en reconnaissance de son dévouement à la cause des Prisonniers Politiques pendant ses 7 années de présidence nationale.

   

P. 3. Qui est notre nouveau président - Nederlands - Index - Inhoud

  
Edmond Eycken,
né Ie 25 mai 1943 dans Ie district d'Ixelles (Bruxelles).

Marie et père d'un fils et d'une fille. Ayant droit de Edmond Eycken, résistant armé reconnu, condamné a mort pour espionnage, sabotage et presse clandestine. Fusillé Ie 15 mai 1943 au Tir National a Schaerbeek (Bruxelles). Il était membre du groupement de résistance OMBR (Organisation Militaire Beige de Résistance).

Formation:

- Diplömé en gestion, organisation et informatique.
- Cycle supérieur de gestion des entreprises (formation post universitaire).

Carrière professionnelle:

Cadre retraite de la S.A. Fluxys.

Engagement patriotique:

Vice-président national de la CNPPA depuis 2010 et président national depuis Ie 25 juin 2016.
Président de ia régionale de Bruxelles depuis 2012.
Président de l'CEuvre Royale Nationale Les Enfants de la Patrie depuis février 2009.
Secrétaire général de la Fraternelle des Amicales de Camps de Concentration et Prisons Nazis de février 2007 a décembre 2015 (date de la dissolution).
Administrateur de l'IV-INIG depuis Ie 13/7/2012.
Administrateur du Mémorial National du Fort de Breendonk depuis Ie 20/9/2015.

P. 3. Communications - Nederlands - Index - Inhoud

 

      Nous cherchons un porte-drapeau national

Après avoir porté notre drapeau national avec panache pendant de tres nombreuses années, notre amie Astrid Van Vlemmeren souhaite passer la hampe a un digne successeur.

Si vous êtes motivé pour assumer cette noble fonction veuillez nous contacter par mail (cnppa.ncpgr@ warveterans.be) ou en téléphonant (02/227 63 53) au bureau Ie jeudi matin de 10 a 12 heures. Quant a Astrid Van Vlemmeren nous ne pourrons jamals assez lui exprimer notre gratitude pour ces nombreuses années de dévouement.

                                   P. 4. Breendonk - Nederlands - Index - Inhoud
71ème pèlerinage

Ce mercredi 21 septembre, sans pluie et sous une température des plus clémente, s'est déroulé le 71ème pèlerinage annuel du Fort de Breendonk. Cette édition 2016 aura été émaillée de quelques « couacs » au niveau des invitations. Et même si la place de notre porte-drapeau national près du cénotaphe a été usurpée il nous faut rester indulgents car il est bon de garder à l'esprit l'adage « la critique est aisée mais l'art est difficile ».

La cérémonie elle-même s'est déroulée avec la solennité qui sied à un tel événement et la prestation de l'Ecole Royale Militaire lui apporte un éclat tout particulier et fort apprécié du public. Ce sont 29 dépôts de fleurs et la présence d'un grand nombre de drapeaux des associations patriotiques qui ont complété le cadre commémoratif du pèlerinage. La partie sonore était assurée par la Musique Royale des Guides et les Chœurs de l'Union européenne.

Déplorons la discrétion des médias tant néerlandophones que francophones. Ont-ils décrété unilatéralement que ce genre de manifestation n'intéresse plus leur public ; c'est ce qui me fut répondu un jour. Ne leur souhaitons pas un retour de flamme !

Edmond EYCKEN
Président national CNPPA


 

     P. 5. Allocution prononcée par le lieutenant-général - Nederlands - Index - Inhoud
e.r. Baudouin Somers, aide de camp honoraire du Roi,                        
Président du Mémorial National du Fort de Breendonk                      

Monsieur le Représentant du Roi,

Monsieur le Ministre,
Madame et Monsieur l'Ambassadeur,
Monsieur le Ministre,
Monsieur le Général, Chef de la Défense,
Monsieur le Bourgmestre,
Messieurs les Généraux,
Mesdames et Messieurs en vos titres, grades et qualités,

C'est un honneur et un plaisir de pouvoir vous accueillir tous ici à Breendonk, au Mémorial, lieu de rencontre et de mémoire, mais surtout symbole sur le territoire national des souffrances endurées par tous les prisonniers politiques. Cette institution doit le rester et pérenniser le martyre de tous ceux qui se sont engagés volontairement et à très gros risques dans l'opposition à un agresseur professant une idéologie inacceptable qui ignorait les principes de base de la démocratie et des droits de l'homme.

Je tiens tout particulièrement à accueillir tous les prisonniers politiques ici présents ainsi que leur famille, qu'ils soient ou non des anciens de Breendonk, car ce fort est et doit rester le symbole sur le territoire national de la souffrance de tous les prisonniers politiques.

Merci également au personnel, aux guides, membres de l'ASBL "Amis de Breendonk" et de l'association "Les anciens prisonniers et veuves de Breendonk, enfants et sympathisants" pour leur présence, mais surtout pour leur engagement et leur soutien important à cette institution.

L'avenir appartient à la jeunesse et il est de plus en plus important que le flambeau de la mémoire soit porté et soutenu par la jeunesse ici représentée par le détachement d'honneur de l'ERM, par les scouts marins FOS et la 17ème unité Prince Albert d'Anvers dinsi que par les scouts de l'AFS de Bruxelles.

N'oublions pas non plus les représentants de cette même jeunesse que sont les élèves et professeurs du Collège du Sacré-Cœur de Ganshoren et les élèves ainsi que les enseignants du Vrij Instituut Buitengewoon Secundair Onderwijs de Waregem et de l'athénée Royal d'Anderlecht, qui cet après-midi ont visité le mémorial.

Je tiens également à accueillir et à remercier publiquement les représentants des généreux donateurs et sponsors qui permettent au Mémorial de remplir sa mission, malgré la carence de moyens qui se fait de plus en plus sentir. Leur appui substantiel rend possible le renouvellement de la muséologie. Monsieur le Ministre, Général, je tiens à remercier une nouvelle fois la Défense pour son soutien tant dans l'organisation de cette cérémonie qu'en d'autres circonstances. Je remercie en particulier le commandant de la province et le llème bataillon Génie qui continuent de nous accorder leur soutien malgré les besoins opérationnels chargés.

Monsieur le Ministre, nous croyons à ce projet de War Héritage Institute dont ce Mémorial doit faire partie.

La rationalisation envisagée doit permettre de mieux mettre en valeur et accentuer la Mémoire de cette période de notre histoire, avec ses exactions, que nos jeunes n'ont heureusement pas connue et ne devraient jamais connaître.

Je vous remercie.

P. 6. Allocution prononcée par monsieur Steven Vandeput, Nederlands - Index - Inhoud
Ministre de la Défense, chargé de la Fonction publique et                                
Ministre de tutelle des associations patriotiques                           

Monsieur le Représentant du Roi,
Monsieur le Président de la Chambre,
Monsieur le Ministre,
Mesdames et Messieurs les Ambassadeurs,
Monsieur le bourgmestre,
Monsieur le Président du Mémorial de Breendonk,
Messieurs les Généraux,
Mesdames et Messieurs en vos titres, grades et qualités,

C'est un honneur pour moi de m'adresser à vous ici aujourd'hui en toute humilité, comme cet endroit nous y invite. En qualité de ministre de la Défense, la gestion et l'accès au patrimoine militaire mais également la transmission de la Mémoire font partie de mes compétences. Dans la gestion de ce patrimoine et dans le cadre de la transmission de la Mémoire, nous ne pouvons pas nous limiter à ne regarder que l'aspect militaire. Les guerres ont, à côté des victimes militaires, fait aussi de nombreuses victimes civiles. Et nous ne pouvons pas oublier leurs sacrifices.

Hier, aujourd'hui et demain le Fort de Breendonk restera pour moi un des principaux piliers de développement de notre patrimoine pour le grand public. Le Fort est un critère de référence de notre mémoire concernant un des épisodes les plus sombres de notre histoire récente et une leçon durable pour toutes les générations qui viendront après nous, une leçon relative à la cruauté et la complexité d'une guerre touchant le tissu social.

Le Fort de Breendonk fut construit au début de ce siècle in tempore non suspecto comme un fort de second ordre. Et comme un des points stratégiques importants d'une ceinture défensive plus importante autour d'Anvers. Toutefois, l'attaque allemande de 1914 était d'une telle intensité que, après plusieurs jours d'une défense courageuse menée contre une artillerie allemande toute puissante, le fort fut rapidement abandonné pour permettre aux troupes de prendre position derrière l'Yser. Il s'agissait d'une décision stratégique inédite, créative et courageuse des autorités militaires de l'époque qui -l'avenir le démontrerait très clairement - a contribué à orienter le déroulement de la Grande Guerre et à la tran-cher en faveur des alliés.

Pendant l'entre-deux-gue-res, le Fort de Breendonk était régulièrement utilisé par la Défense pour héberger les troupes. En même temps, il est rapidement apparu que le Fort, dans l'état qui était le sien à l'époque, n'était plus apte à résister aux développements militaires rapides qui ont caractérisé les années 30. Mais il maintenait sa fonction de poste de commandement en cas de nouvelle invasion.

Cette invasion ne se fit guère attendre et au début de 1940 ce pays fut envahi en un minimum de temps par l'attaque allemande rapide et tactique ce qui obligea le haut commandement quelques jours après l'invasion d'évacuer le Fort. Fin août 1940 Breendonk fut définitivement investi par les Allemands qui y voyaient - et je le dis avec le cynisme qui s'impose - un endroit idéal pour y établir un camp de détention et de transit.

Dès lors, ils furent nombreux, en attendant leur transport vers des camps de concentration quelque part en Europe, à être initialement intégrés à Breendonk. Sans parler des nombreux détenus qui périrent à Breendonk même, une majorité d'entre eux suite aux privations. Beaucoup également suite aux tortures et aux exécutions. Exécutions perpétrées à l'endroit précis où nous nous trouvons aujourd'hui pour rendre hommage à toutes les victimes. Cela me touche profondément en tant qu'être humain.

Mon département joue un rôle important dans le main-tii'ii du patrimoine militaire, et continuera de remplir ce rolo dans le futur. Mais bien plus important encore que

le pur maintien de ce patrimoine, nous devons veiller à son accès. Rendre ces lieux accessibles au grand public, de manière respectueuse, constitue pour moi la meilleure garantie pour une transmission de la mémoire de génération en génération. Cela doit nous permettre de continuer de nous rappeler les horreurs et tragédies humaines auxquelles peuvent mener les conflits. C'est le défi du futur. L'actualité du moment nous démontre d'ailleurs combien ceci est important. Ici à Breendonk non seulement nous commémorons les horreurs de la guerre en tant que concept abstrait, mais nous honorons avant tout les sacrifices des victimes individuelles, nous leur rendons leur nom et honorons leur récit personnel. Il est bon que nous nous réunissions ici tous les ans solennellement, et ce pour ce 72ème Pèlerinage National. Pour commémorer et ne jamais oublier. La mémoire devient plus importante à mesure que le temps s'écoule, car les personnes qui ont vécu l'horreur s'estompent. C'est pourquoi le gouvernement et en particulier la Défense font tout pour rassembler l'expertise en matière de mémoire.

Nous devons perpétuer la mémoire. Mais il est tout aussi important de continuer à l'intention du grand public à faire le récit, et ce chaque jour, du Fort et des personnes qui y ont souffert.

Je vous remercie pour votre attention..
    

                P.8. Allocution prononcée par Edmond Eycken Nederlands - Index - Inhoud
Président national de la Confédération Nationale des                  
Prisonniers Politiques et Ayants-droit de Belgique
                     

.
Allocution par monsieur Edmond Eycken

Monsieur le Représentant de Sa Majesté le Roi,
Monsieur le Ministre de la Défense et Ministre de tutelle des associations patriotiques,
Monsieur le Ministre,
Mesdames et Messieurs en vos titres, grades et qualités,
Chers Prisonniers Politiques et Ayants Droit,

Depuis le mois de septembre 1944 que de temps s'est écoulé. Et pourtant le Fort de Breendonk, ce haut lieu de mémoire, n'appartient pas au passé. Il demeure, aujourd'hui encore, à la fois objet d'horreur et d'interrogation chargée d'angoisse. Ce qui s'y est déroulé dépasse I'entendement. Mais si nous n'y prenons garde, ce qui s'est produit une fois peut se reproduire à nouveau car la race des êtres maudits ne s'est pas éteinte avec la fin de la guerre. Et ce ne sont certes pas les attentats récents qui contrediront mes propos.

Cela justifie donc le fait qu'il faille se souvenir. Se souvenir non pas pour assouvir quelque vengeance morbide ou cultiver la haine et l'angoisse mais parce que c'est en se

souvenant, et en faisant que d'autres se souviennent, que nous avons une chance d'éviter que cela ne se reproduise. Le souvenir a pour but de lutter contre l'érosion du temps, contre l'oubli. Le souvenir donne du sens à notre présent et des racines à notre avenir.

C'est dans cette perspective que nos aînés les Prisonniers Politiques ont confié le devoir de mémoire, qui leur est si cher, à leur descendance que sont les ayants droit et il m'appartient aujourd'hui de m'exprimer en leur nom en tant que président national de la Confédération Nationale des Prisonniers Politiques et Ayants Droit de Belgique.

Transmettre et éduquer c'est la mission que les Prisonniers Politiques nous ont confiée. C'est une tâche infiniment lourde.

Pour ne pas faillir à ce devoir je souhaite dès aujourd'hui m'adresser tout particulièrement aux jeunes. Vous avez l'immense bonheur de vivre dans un état de droit, sachez l'apprécier mais sachez aussi préserver ce privilège. Vous êtes la génération qui, à son tour, aura la responsabilité de faire échec à toute démarche qui pourrait conduire à l'engrenage de la haine et de la violence toutes deux conduisant inéluctablement à la barbarie telle qu'elle fut vécue en ce lieu. C'est à vous les jeunes que je m'adresse pour vous dire : n'oubliez pas le passé, il en va de votre avenir.

Je conclurai en vous mettant en garde: la démocratie n'est jamais acquise une fois pour toutes. L'actualité est la pour nous le rappeler.

Merci de votre écoute.



                                        P. 10.
Cotisations 2017 -
Nederlands - Index - Inhoud
        Procédure de paiement

1. Avis aux membres affiliés directement à la C.N.P.P.A., au National.

Les invitations à renouveler les cotisations pour 2017 vous seront envoyées dans le courant du mois de janvier 2017. Elles seront accompagnées d'un bulletin de virement.

Lors du versement, soit par virement papier, soit par virement électronique, nous insistons afin que vous mentionniez la communication reprise sur le bulletin de virement annexé. Cela pour nous permettre rapidement de mettre nos fichiers à jour. Votre carte de membre 2017 vous sera envoyée immédiatement après la réception du montant de la cotisation. Le renouvellement de votre cotisation vous garantira la réception de notre journal « l'EFFORT ».

2. Avis aux affiliés auprès d'une Régionale ou d'une Section.

Votre carte de membre sera remise par notre Bureau National dans le courant du mois de janvier 2017 au Président de votre Régionale et/ou Section. Ensuite votre responsable vous communiquera les instructions nécessaires pour le paiement de votre cotisation 2017.

Pour rappel : le paiement de votre cotisation vous garantit la réception de votre journal « l'EFFORT ».

3. Avis aux responsables des Régionales ou Sections.

Chaque responsable recevra les cartes de ses membres. Il se chargera de la ventilation des cartes auprès de ses membres et fera parvenir au Bureau National la quote-part qui lui revient.

                                 P. 10. Bon à savoir:               Nederlands - Index - Inhoud
Anciens Résistants - Témoignages à visionner

L'IV-INIG gère un site internet riche et fouillé comportant entre autres une Vidéothèque intitulée: Regardez les témoignages.

Pour le consulter introduire dans google :
warveteranstv.be/fr/videotheque/
regardez-les-témoignages
entre autres Paul Baeten en Jean Dubois

Tous ces témoignages sont réalisés avec la participation d'Angelo Maira, caméraman-monteur de l'I.N.I.G.


P. 11. Liste des président(e) de Régionales et de leurs sections - Nederlands - Index - Inhoud

Regionale Afdelingen Voorzit(st)er
Régionale de Namur -Luxembourg Namur - Arlon - Athus-Bastogne - Bauraing - Ciney-Dinant - Erezee - Halanzy -Huy-Jodoigne-Neufchâteau - Rochefort Isabelle Delhalle 0479 99 42 47
Régionale de Tournai Régionale Liège et Centre Tournai- Ath - Colfontaine -Lessines - Mons - Jemappes -Quaregnon - Mouscron Binche - Braine le Comte -Haine-Saint-Pierre - Haine-Saint-Paul Houdeng-Goegnies -Houdeng-Aimeries -Ecaussines - Fayt-Lez-Manage -La Louvière - Liège - Limbourg -Malmedy - Dison-Pépinster -Plombière - Soignies - Spa - Stavelot -Verviers Vielsalm - Welkenraedt Guy Derasse 0496 28 40 50 Renée Vankeleffe 064 21 17 66
Régionale de Charleroi Charleroi - Philippeville Irène Leton-Rochet 071 45 48 56
Régionale de Bruxelles Anderlecht - Bruxelles - Ixelles -Nivelles - Rixensart - Saint-Gilles -Schaerbeek - Evere - Tervuren - Waterloo - Wavre - Woluwé Edmond Eycken 0497 81 55 06
Gewest West-Vlaanderen Brugge - Oostende - Kortrijk -Harelbeke - Nieuwpoort -De Panne - Tielt - leper - Izegem -Poperinge Werner Depraetere 0473 70 97 45
Gewest Vlaamse Ardennen Pays des Collines Ronse Luc Vandevelde 055 31 42 07
Gewest Meensel-Kiezegem -Tienen Meensel-Kiezegem

Tienen

Vital Craeninckx 016 63 46 23
Gewest Hasselt - Tongeren -St Truiden Hasselt - St Truiden -Herentals Guido Thijs 011 27 28 36
Gewest Noord-Limburg Beringen - Eisden - Maaseik -Leopolsburg - Meerhout -Mol Jos Dekeyser
Lieske Vossen
Gewest Leuven Leuven Pierre Neuhard...
Gewest Gent - Eeklo Gent -Eeklo -Aalst-Dendermonde Marc Vandendriessche 055 31 42 07
Gewest Antwerpen Antwerpen Harry De Neve 03 216 30 21
Gewest Mechelen - Lier Mechelen - Lier Bertje Ureel 015 41 56 31

 
P. 12.
Communication SNCB - Nederlands - Index - Inhoud

La SNCB nous communique ce qui suit:

À partir du 10 juillet 2016 la Carte pour Raison Patriotique sera incorporée dans la carte MOBIB et ne sera plus livrée sous forme imprimée.

Dès lors il y a lieu à la date d'échéance ou avant le 31 décembre 2016 de vous rendre au guichet SNCB, muni de votre actuelle Carte, afin de la charger sur une carte MOBIB valable 5 ans.

LA GRATUITÉ DES VOYAGES EN TRAIN
EN 1ereOU EN 2ème CLASSE RESTE GARANTIE.

VOUS NE POSSÉDEZ PAS DE CARTE MOBIB...

• et votre Carte pour Raison Patriotique vient à échéance avant le 31 2016?

Rendez-vous au guichet muni de votre attestation délivrée par la Défense, Service des Pensions du Secteur public ou du Service public Fédéral Sécurité Sociale, de votre carte d'identité et de 5 €.

• et votre Carte est toujours valable après le 31 décembre 2016?

Votre carte actuelle reste valable jusqu'au 31 décembre 2016. La conversion de votre actuelle Carte sur carte MOBIB devra en tout cas être effectuée avant cette date. Pour ce faire rendez-vous au guichet, muni de votre carte papier actuelle, de votre carte d'identité et de 5 €.

VOUS ETES DÉJÀ EN POSSESSION D'UNE CARTE MOBIB?

Si vous possédez déjà une carte MOBIB, SNCB, STIB, TEC ou De Lijn valable, votre carte patriotique valable sera chargée sans frais au guichet de la gare. Il vous suffit de vous munir de votre actuelle carte pour Raison Patriotique.

Précisions du service après-vente de la SNCB en ce qui concerne la STIB et les TEC ■ le chargement sur la carte MOBIB ne pourra se faire qu'un 2017. Pour des questions à ce sujet nous vous conseillons de vous adresser aux guichets des sociétés en question.

Place des Martyrs - 1000 Bruxelles
Le samedi 24 septembre 2016

Les rayons du soleil ont drapé les premiers jours de l'automne pour accueillir la devenue traditionnelle Commémoration des Combats de septembre 1830 organisée par Pro Belgica. Comme à l'accoutumé l'organisation de cette cérémonie fut, cette année encore, menée de main de maître par sa présidente Madame Jacqueline de Montjoye et une équipe dévouée et efficace.

N'est-ce pas là un bel exemple de fidélité et de respect du « devoir de mémoire » ?

Notons la présence fort appréciée de jeunes élèves de l'institut du Sacré-Coeur de Lindthout à Bruxelles. Des fleurs ont été déposées au nom de la CNPPA.

Programme de la commémoration :

13h30 rassemblement des participants à la Colonne du Congrès 13h45 hommage au Soldat Inconnu par les volontaires

1830 et Pro Belgica 14h hommage au Roi Baudouin devant sa statue sur le parvis de la cathédrale Saints-Michel-et- Gudule

15h cérémonie au monument Patria - dépôt de fleurs 16h30 parade des Volontaires 1830 sur la Grand-Place - Brabançonne et dislocation 17h réception à l'Hôtel de Ville offerte aux participants par la ville de Bruxelles

Edmond EYCKEN
Président national CNPP


 

Le samedi 27 août 2016 a eu lieu au mur de la prison gantoise la commémoration annuelle en honneur de tous les prisonniers politiques de Flandre Occidentale et Orientale ainsi que de ceux du Nord du Hainaut qui y furent enfermés durant la seconde guerre mondiale avant d'être envoyés dans un quelconque camp de concentration allemand.

Notre Régionale des Ardennes flamandes y fut représentée par une dizaine de membres et un drapeau. Après l'accueil à la plaque commémorative au mur de la prison Nieuwewandeling, le bourgmestre de Gand, monsieur Termont, s'adressa à l'assistance. Au nom de la population gantoise, il prononça un éloge à tous ceux qui y avaient séjourné en tant que prisonniers politiques qui s'opposaient au régime nazi. Il exprima l'espoir que leur engagement en faveur de la liberté et de la paix n'aura pas été vain et que leurs idées continueraient de prendre le dessus sur les tentatives qui, de nos jours, surgissent de-ci de-là dans le but de saper et démanteler ces idées précieuses. La cérémonie prit fin après que quelques gerbes de fleurs eurent été accrochées à la plaque commémorative et que les drapeaux ainsi que l'assistance eurent respecté une minute de silence en guise d'hommage. Ensuite l'assistance fut invitée par le président de la régionale Gand-Eeklo, monsieur Mark Van den Driessche, à se réunir autour d'une table conviviale à la Vredeshuis de la ville pour y boire un café. Un ancien prisonnier politique d'Eeklo, M. Julien Vandendriessche, s'adressa à l'assistance et procéda à la projection d'un film sur le camp de concentration de Flossenburg où il avait été envoyé avec une centaine de résistants membres de l'Armée Secrète du Meetjesland. L'émotionnelle introduction au film prononcée par Julien eut un effet déchirant.

L'assistance fut à nouveau confrontée à ce passé atroce.

Au terme de la projection, c'est debout et dans un silence glacial, que l'assistance se remémora tous les prisonniers politiques qui s'étaient engagés dans cette voie.

L'après-midi fut clôturée autour d'une table conviviale. Tous purent rentrer chez eux en caressant l'espoir que la paix, l'espoir et la tolérance, la devise des prisonniers politiques, puissent prévaloir.

Luc VANDEVELDE
Président de la régionale Ardennes flamandes -Pays des Collines

P. 15. Régionale de Malines - Nederlands - Index - Inhoud

Par un après-midi ensoleillé nous nous sommes rendus avec les élèves de quatrième année au Fort de Breendonk.

 

Nous y avons reçu de la part de notre guide pour la journée un accueil chaleureux contrastant fortement avec celui qui fut réservé aux prisonniers durant le seconde guerre mondiale. Notre guide nous fit le récit de ce qui fut infligé aux hommes arrivant au fort. Les Allemands, eux, parlaient de « pièces » et non pas d'hommes. Ceux-ci y perdirent toute dignité humaine et furent réduits à un numéro. D'emblée ils se trouvèrent confrontés à la dure réalité. Ensuite nous nous sommes rendus dans la salle de commémoration où se trouvaient des urnes contenant un mélange de terre et de cendres des personnes qui avaient séjourné dans les camps de concentration et d'extermination.

Puis nous sommes allés à la cuisine. Nous y avons appris que les rations réservées aux détenus étaient affreusement frugales. Le matin deux mini-tranches de pain et une tasse de « café ». 11 ne s'agissait pas de véritable café mais plutôt d'une espèce d'extrait de glands ayant un arrière-goût très amer. A midi les détenus recevaient trois mini-tranches de pain et une assiette d'eau chaude assaisonnée de restants de légumes, que les Allemands appelaient soupe. Le soir à nouveau une tasse de café et deux tranches de pain. La nourriture était sous surveillance très sévère. Certains détenus tentèrent même de manger de l'herbe... avec comme conséquence quelquefois la mort, l'absorption d'herbe risquant de provoquer une sorte de diarrhée douteuse pour laquelle il n'y avait bien entendu pas de médicaments disponibles.

Après avoir visité la cuisine, nous sommes allés sur la cour d'appel. Quel que fut le temps, de jour comme de nuit, les détenus y étaient rassemblés dans le but d'être recensés. Certains étaient sortis des rangs et fusillés sous les yeux de l'assistance.

Puis nous nous sommes rendus aux dortoirs. Les détenus donnaient dans des lits superposés, à 48 par chambrée. Le confort tel que nous le connaissons aujourd'hui était inexistant dans le fort. Ce n'est que durant la période de froid hivernal que les détenus recevaient une mince couverture et ils dormaient sur des sacs de jute remplis d'herbe sèche. Ils devaient se lever à 5 ou 6 heures, selon la saison. On se lavait dans des bassines disposées dans les couloirs froids et humides. En général ils recevaient 1 serviette par chambrée.

Après cela nous avons visité les cellules. C'est là qu'étaient enfermés les détenus faisant l'objet d'une sanction. Ils ne devaient pas travailler, mais rester debout toute la journée. Ils avaient les chevilles entravées par des chaines et ne disposaient que d'une planche pour dormir. Le matin celle-ci était relevée et ce n'est que le soir qu'elle était rabaissée. Ces prisonniers-ci ne recevaient qu'une demi-ration par rapport aux autres détenus, car ils n'étaient pas astreints au travail. On leur glissait également un sac sur la tête de sorte qu'ils n'avaient aucun contact avec les autres. Puis nous arrivâmes dans la chambre de torture. A cet endroit, la plupart des élèves furent saisis d'émotions. Notre guide expliqua avec force détails pénibles comment et pourquoi les gens étaient torturés. Il s'agissait d'obtenir des informations telles que des noms, des adresses et des lieux de rencontre. N'oublions surtout pas qu'aujourd'hui de telles atrocités sont toujours commises de par le monde entier.

Les onze derniers mois durant lesquels le fort fut en service, le confort sanitaire s'améliora. Un nouveau bâtiment fut construit doté de douches et de toilettes françaises. Il fut alors également mis fin à la pratique de la torture. Pour terminer nous avons vu le lieu d'exécution. A cet endroit les détenus étaient fusillés, mais on y appliquait aussi des pratiques moyenâgeuses telle que la pendaison. Les noms des nombreuses personnes qui sont mortes ici sont repris sur une plaque commémorative.

L'idée principale que nous gardons en mémoire au terme de la visite du fort est que les prisonniers sont morts pour notre liberté et que tous nous devons veiller à ce que l'histoire ne se répète pas.

Ce fut une visite particulièrement émotionnelle et très instructive.

Micheline Elexil SABLAIN et Marie JOLIE
(4D Scheppersinstituut Mechelen)
  

P. 17. Concert SERVIO 2016 - Nederlands - Index - Inhoud

Vous trouverez ci-après les informations concernant le Concert SERVIO 2016.

Ce concert aura lieu le mercredi 09 novembre 2016 à partir de 19 heures au Conservatoire Royal pour éviter la concurrence de la cérémonie protocolaire du 11 novembre.

L'horaire du concert permet à tous les participants de rentrer à temps par les transports en communs. Paiement par virement numéro de compte BE64 0000 9794 6152 au nom de SERVIO, Rue des Petits Carmes 20 à 1000 BRUXELLES en mentionnant "Nom + nombre de cartes CONCERT 2016".


 

P. 18. Régionale Meensel-Kiezegem - Nederlands - Index - Inhoud

                        P. 18. Allocution prononcée le 7 août 2016  Nederlands - Index - Inhoud
par monsieur Jozef Craeninckx            

président national honoraire de la
CNPPA-NCPGR à l'occasion de la cérémonie
commémorative annuelle à Meensel-Kiezegem

Monsieur le Président,
Monsieur le Bourgmestre,
Chers présents,
Verehrter Anwesenden,

Lorsque, monsieur le Président, vous exprimiez le souhait que, en ma qualité de dernier témoin et intervenant direct de la tragédie incommensurable qui se produisit dans le courant du mois d'août 1944, je prenne la parole au sujet de Meensel-Kiezegem et ses victimes de guerre, j'ai été saisi d'une certaine appréhension... qu'aurais-je pu apporter à mon auditoire après la profusion de réflexions, suppositions et commentaires en paroles et en images consacrés durant des décennies à propos de cette commune ? Quelques idées germant spontanément, j'ai volontiers accepté de me faire ici l'interprète de mes regrettés concitoyens.

Les faits qui se sont déroulés durant la guerre à Meensel-Kiezegem, petite communauté villageoise comptant à peine quelques centaines d'âmes et divisée en deux paroisses, occupe une place exceptionnelle dans notre histoire nationale.

Les divergences en tous points extrêmes entre ces paroisses formèrent une source inépuisable de conflits et quelquefois d'âpres confrontations. Un étonnant désir nourri avec ardeur et d'un commun accord se concrétisa avec des fortunes diverses jusqu'à l'été de 1944... à savoir... le désir de vivre ensemble la fin de la guerre libres et sans dégâts. Durant la campagne des dix-huit jours et les années d'occupation ultérieures, Meensel-Kiezegem n'eut à déplorer aucune victime mortelle. Et pourtant l'occupant se heurta à une résistance efficace et de notoriété publique... la collaboration y était plutôt limitée et faisait profil bas bien qu'elle fût franchement partout présente.

A Meensel-Kiezegem nous vivions avec... dans... et de la nature; vivre en toute liberté semblait inaltérable... Le meurtre et l'homicide y étaient totalement tabous. Seule la nature décidait du début et de la fin de vie. Juillet 1944... À un pas de la libération... un trio totalement inconnu, 2 hommes et 1 femme, mit fin brutalement à l'existence d'un jeune homme issu d'une famille de collaborateurs de la paroisse de Kiezegem... Tabou rompu sans vergogne... Les démons de la vengeance et de la haine relâchés sans retenue balayèrent Meensel-Kiezegem totalement de la carte et 67 résistants perdraient la vie de manière inhumaine.

Peut-être était-il inscrit dans les étoiles qu'il n'y aurait pas de place pour Meensel-Kiezegem et sa stratégie de survie dans notre monde actuel où le meurtre et l'homicide prennent une place prépondérante. Cette commune et ses victimes appartiennent de manière irréversible au royaume de la mémoire et de la commémoration où une nouvelle et fructueuse vie sera dévolue aux grands mérites de nos regrettés amis. Lesdits mérites sont tout à fait remarquables et peuvent se traduire comme suit : "œuvrer d'un commun accord et dans le respect mutuel en faveur d'une liberté contrôlée et dans un esprit de bienveillance dans un monde pacifique." Reconnaître ces mérites et les mettre en avant en guise de symbole d'un monde meilleur, en particulier auprès de la jeunesse, est un devoir et un but en soi. C'est avec joie que je puis constater que, y compris chez les jeunes, l'intérêt pour les Prisonniers Politiques - victimes de la guerre, croît pour les sites de commémoration superbement entretenus ici même à Meensel-Kiezegem et à Neuengamme (Allemagne) où la plupart des victimes ont péri... Es ist ùbrigens meine große Ehre Herrn Detlef Garbe, Leiter der Neuengamme KZ Gedenkstàtte hier heute in unserer Mitte begrüßen zu dùrfen. Ich danke ihnen fur Seine wertvolle Anwesenheid... Fur mich ein aussergewöhnlicher Ehrenerweis an meine teuren Dorf- und Schicksalsgenossen von welchen ich mich bei den Pforten von Neuengamme verabschiedet habe.

(Pour moi c'est un grand honneur de pouvoir accueillir ici aujourd'hui monsieur Detlef Garbe, directeur du mémorial de Neuengamme. Je le remercie pour sa précieuse présence... Pour un hommage exceptionnel a mes chers concitoyens, compagnons d'infortune, auxquels j'ai fait mes adieux aux portes de Neuengamme).

La participation accrue aux cérémonies commémoratives sur lesdits sites est réconfortante et indique clairement que l'hommage à nos victimes est vécu d'une manière de plus en plus consciente et ne cesse de croître.

Votre présence nombreuse aujourd'hui, dont celle des présidents des amicales de Neuengamme des Pays-Bas et de Belgique, tout comme l'importante délégation de la commune de Putten aux Pays-Bas sont encourageantes. Soyez-en remerciés.

Un grand merci aux amis francophones pour leur présence nombreuse et croissante.

Je termine par des paroles de remerciement et de félicitations à tous ceux qui ont contribué à la réalisation de cette cérémonie impeccable et émouvante.

Un grand merci de m'avoir écouté,
Vielen Dank fur ihre Aufmerksamkeit.

Jozef CRAENINCKX
Président national honoraire de h C.N.P.P.A. -N.C.P.G.R.


P. 20. Semaine commémorative à Meensel-Kiezegem - Nederlands - Index - Inhoud
 du 7 au 13 août 2016 inclus                                         

La cérémonie commémorative eut lieu sous une grande tente. L'assistance se chiffrait à quatre-cents participants dont cinquante porte-drapeaux. Le Doyen Félix Van Meerbergen et le Diacre Luc Claeys assurèrent la célébration eucharistique, l'appel aux morts étant le moment le plus émouvant. L'accompagnement musical était confié aux deux harmonies de Tielt-Winge.

La Ministre fédérale pour l'Énergie, l'Environnement et le Développement
Durable, Madame Marie-Christine Marghem, ouvre l'expo '44 le 7 août

La présence à la cérémonie commémorative du 7 août de la ministre fédérale Marie-Christine Marghem confirme l'appréciation et la haute estime du gouvernement national à l'égard de nos efforts de commémoration du drame qui s'est déroulé à Meensel-Kiezegem à la fin de la seconde guerre mondiale. La présence de personnalités venues d'Allemagne et des Pays-Bas démontre que le passé de guerre de ce petit village du Hageland jouit d'une reconnaissance et d'un intérêt internationaux. Durant cette semaine de la commémoration plus de 3000 visiteurs ont parcouru l'exposition internationale expo '44.

L'alternance d'exposés informatifs et de témoignages poignants ainsi que de poésies émouvantes suscita un profond intérêt. Quinze équipes mirent à l'épreuve leurs connaissances sur les deux guerres mondiales et Meensel-Kiezegem. La récompense octroyée aux gagnants méritants fut à l'avenant. Pour conclure la semaine de manière ludique, il y eut un défilé de voitures anciennes et un bal de la libération proposant de la musique de l'époque de la guerre. L'exposition et le cinéma Pathé qui attirèrent un nombreux public formèrent le fil conducteur des diverses activités.

Cet événement était le fruit d'un intense travail d'équipe fourni par la C.N.P.P.A. de Meensel-Kiezegem ainsi que de nombreux bénévoles parmi lesquels six jeunes demoiselles venues d'Allemagne pour présenter leur projet cinématographique. Une superbe réalisation assortie d'une exposition unique qu'il a malheureusement fallu remiser au bout d'une semaine. Par cette voie je tiens à remercier les nombreux visiteurs pour leur intérêt et leurs encouragements. Je suis convaincu que cette semaine du souvenir nous a permis de propager et matérialiser dignement le tragique récit de guerre « de Meensel-Kiezegem à Neuengamme ».

Vital CRAENINCKX
Pré
sident de la Régionale Meensel-Kiezegem

P. 22 In Mémoriam - Nederlands - Index - Inhoud

P. 22. Marcel Morren - Nederlands - Index - Inhoud
vice-président d'honneur de la C.N.RP.A. Meensel-Kiezegem.

Marcel Morren, époux de Maria Pasteyns et père de Sam, est né le 3 avril 1939 et décédé à Tirlemont le 17 juillet 2016.

Dès l'âge de 25 ans il devint bourgmestre de Meensel-Kiezegem et le resta jusqu'à la fusion des communes fin 1976, après quoi il fut échevin durant 12 ans et en outre conseiller communal à Tielt-Winge durant 6 années. En 2001 le titre de bourgmestre d'honneur lui fut octroyé.

Outre cette belle carrière politique, en tant que vice-président de la régionale Meensel-Kiezegem, Marcel s'engagea de tout son cœur en faveur du rassemblement des Prisonniers Politiques de son village natal. Le lien qui l'unissait aux événements tragiques d'août '44 était fort. De fait, son père Romain et son oncle Remy Morren (bourgmestre de Meensel-Kiezegem pendant la guerre) n'avaient pas survécu à la déportation qui suivit les rafles des 1er et 11 août '44. Durant des décennies il participait assidûment à chaque réunion du bureau. Il assistait le président dans ses travaux de coordination des commémorations annuelles.

Marcel était un homme de peu de mots, mais ses conseils judicieux et surtout empreints de sagesse nous manqueront.

P. 22. Régionale Flandre Occidentale - Nederlands - Index - Inhoud

             P. 22. 23ème cérémonie officielle à la mémoire - Nederlands - Index - Inhoud
des décapités de Munich et de toutes les victimes du                              
Grand-Zwevegem des camps de concentration et prisons                               
nazis. 71ème anniversaire de la libération des camps.                            


Moen, 15 août 2016.

Allocution prononcée par Monsieur Frans Goossens, Président FNC - section Moen-Zwevegem/Centre

Mesdames et Messieurs en vos titres, grades et qualités.

Au nom de la FNC, section Moen - Zwevegem/Centre et de la section régionale de la Confédération Nationale des Prisonniers Politiques et Ayants droit de Belgique, je souhaite la bienvenue à tous nos amis francophones à cette trente-troisième célébration officielie à la mémoire « des décapités de Munich et toutes les victimes des camps de concentration et prisons nazis du Grand-Zwevegem ». Aujourd'hui nous commémorons aussi le 71ème anniversaire de la libération des camps.

Chaque année, le 15 août, nous nous rassemblons ici pour commémorer les victimes des maudits camps nazis. Vous savez qu'il ne s'agit pas d'une date prise au hasard. Il nous faut malheureusement constater que la jeune génération n'est pas suffisamment au courant du sujet. Le 15 août 1944, 15 des 16 jeunes résistants en provenance du Sud de la Flandre Occidentale furent condamnés à mort sans la moindre forme de défense par le régime nazi. Quelques mois plus tard ils eurent la tête tranchée à la hache à Munich. Parmi ces 16 résistants 9 étaient issus du Grand-Zwevegem. Il s'agit sans doute de la page la plus noire de l'histoire de Zwevegem. Aujourd'hui nous commémorons les hommes qui ont choisi de ne pas plier, qui ont eu le courage de résister et lutter contre un régime basé sur une idéologie, une terreur et des représailles extrêmes. Un régime qui, chose incroyable, comptait des millions d'adhérents ! Un régime ne tolérant ni dissident, ni communiste, homosexuel, handicapé, tsigane... S'opposer au nazisme en place c'était risquer sa vie. Ils furent nombreux à être trahis, déportés, humiliés, torturés, traumatisés à vie ou assassinés.

Quelque 70 années après les faits nous ne pouvons nous l'imaginer qu'à grand-peine. Et pourtant, nous avons le devoir d'honorer ces gens courageux. Nous devons faire résonner leurs témoignages concernant le régime nazi en guise d'avertissement.

Le danger est réel que, vu la disparition des témoins directs de ces événements monstrueux, le souvenir de ce qui s'est déroulé dans les prisons et camps de concentration, s'évapore. Les jeunes sont de moins en moins conscients de ce qui s'est passé. La force de l'oubli est une des tendances les plus dangereuses de notre temps, même quand nous sommes confrontés quotidiennement à des situations indignes. Songeons aux massacres impitoyables perpétrés par Daesh et que nous croyions inconcevables. Aux circonstances déchirantes dans lesquelles sont plongés les réfugiés, l'effroyable guerre en Syrie... et pour finir à la montée de l'extrême droite, au racisme, au fondamentalisme. Tous ces faits négatifs doivent nous rendre conscients de la réalité historique que la démocratie n'est pas acquise définitivement et qu'il faut la défendre au quotidien. Notre société, qui vit une époque troublée, mais où la liberté d'expression est un droit fondamental, n'a-t-elle pas besoin plus que jamais d'hommes tels que ceux que nous célébrons aujourd'hui ? Des hommes qui ne se bornent pas à assister en simples spectateurs, mais qui luttent avec courage et ténacité contre l'injustice.

Nous ne réalisons pas suffisamment à quel point nous pouvons nous estimer heureux dans notre petit pays et ce en grande partie grâce aux sacrifices des hommes que nous commémorons aujourd'hui. Car depuis la seconde guerre mondiale nous vivons heureusement en paix. Conservons cette paix durement acquise dans notre beau pays. Cherchons assidûment des moyens de nous rassembler et non pas des manières de nous séparer.

Je vous remercie de votre attention.

Frans GOOSSENS
Président FNC section Moen-Zwevegem/Centre.


                                      P. 24. Commémoration traditionelle -
Nederlands - Index - Inhoud
'Les Décapités de Munich'

Le 15 août a eu lieu à Moen la traditionnelle commémoration des 'Décapités de Munich' et de toutes les victimes du Grand-Zwevegem des camps de concentration nazis. La cérémonie avait lieu pour la 33ème fois.

La cérémonie a pour base la décapitation de quinze personnes à Munich. Frans Goossens, président de la FNC Moen-Zwevegem : « Des jeunes hommes issus de notre région qui s'étaient opposés au régime nazi furent condamnés. Peu après ils furent décapités à Munich. Neuf d'entre eux étaient originaires du Grand-Zwevegem. Seul Roger Goossens put échapper à la mort. Après leur condamnation il fit la promesse de ne jamais les oublier. »

À l'origine la commémoration se limitait au cercle familial, mais depuis 1984 un caractère officiel lui est conféré. Le service religieux fut suivi d'un hommage fleuri au monument à Moen. Une soixantaine de porte-drapeaux d'associations patriotiques en provenance de tout le pays étaient présents. Il y avait en outre une quinzaine d'instances ou de personnes qui déposèrent une gerbe de fleurs au monument. La CNPPA-NCPGR était représentée par mesdames Annie Megens et Liliane Vokkaert ainsi que par messieurs Yves Merveille et Jean-Claude Dewint. Diverses régionales étaient elles aussi représentées en la personne de Guy Derasse et Mark Vandendriessche parmi d'autres. La FNC-NSB était représentée par monsieur Léon De Turck, Vice-Président National et madame Chantale De Turck Secrétaire Nationale.

L'accompagnement musical de la commémoration fut assuré par l'Harmonie Royale 'De Verenigde Vrienden' de Saint-Denis.

Werner DEPRAETERE
Président de la Régionale Flandre Occidentale


P. 25. 58eme Commémoration Solonelle au Mausolée -
Nederlands - Index - Inhoud
provincial à Menin le dimanche 12 juin 2016                                   

Ce fut à nouveau une Commémoration pleine de dignité à la mémoire des nombreux déportés, résistants et Prisonniers Politiques de la région.

La présence de la plupart des familles concernées et le déroulement de la commémoration en l'honneur de leurs parents, grands-parents et même arrière-grands-parents furent particulièrement significatifs. L'appel aux morts empreint d'émotion et la lecture de textes appropriés par la jeune génération des familles s'avéra éloquente. Leur gratitude fut confirmée par le dépôt de rosés par de nombreux petits-enfants et arrière-petits-enfants.

L'encadrement des nombreux porte-drapeaux présents représentant les divers groupements patriotiques était réconfortant. Un vaste hommage fleuri au mausolée constitua la base d'une célébration et d'une commémoration durables des héros dont les noms figurent sur la face avant du monument.

La section régionale de la CNPPA Flandre Occidentale était également représentée à cet hommage fleuri.

Werner DEPRAETERE
Pré
sident de la Régionale Flandre Occidentale


                                                  P. 26. NIEUPORT 7 août 2016 - Nederlands - Index - Inhoud
80ème Hommage National à S.M. le Roi Albert 1er
et aux Héros de l'Yser


Nous leurs sommes toujours reconnaisante

Faisant suite à de nombreuses cérémonies annuelles, la présente COMMÉMORATION en l'honneur de feu Sa Majesté le ROI ALBERT 1er, notre glorieux souverain et de ses héros de l'Yser, fut à nouveau un énorme succès.

Par rangées de quatre, les quelque 200 drapeaux tricolores nationaux, en provenance de tous les coins du pays, défilèrent devant la tribune d'honneur, sous les yeux du Représentant de sa Majesté le Roi. Il convient de relever la présence remarquée de divers membres et délégués de différentes organisations patriotiques. Notre Confédération Nationale des Prisonniers Politiques et Ayants Droit de Belgique était représentée par Messieurs Robertus van Haeren et Werner Depraetere qui, au nom de la CNPPA-NCPGR ont déposé une couronne de fleurs au Monument. Il y a exactement 100 ans, sans avertissement, l'Allemagne envahit notre pays. Feu le Roi Albert 1er refusa de se soumettre avec ses troupes, notre souverain résista aux écrasants bombardements perpétrés par un lâche ennemi. Les anciens de l'époque, Wallons, Flamands et Bruxellois combattirent soliclairement dans une tentative de nous sauver de ce lâche ennemi. D'ailleurs, ils formèrent la devise «L'UNION FAIT LA FORCE ».

Nous Belges restons fiers de Sa Majesté le ROI ALBERT 1er et de ses soldats. Aujourd'hui c'est à nous qu'il incombe de continuer d'honorer avec respect nos anciens, nos ancêtres. N'OUBLIONS JAMAIS les sacrifices qu'ils ont faits. C'est ensemble que nous resterons un pays démocratique « la Belgique ».

Werner DEPRAETERE
Président de la Régionale Flandre Occidentale


                          P. 27. ORROIR - AMOUGIES - MONT DE L'ENCLUS -
Nederlands - Index - Inhoud

La Journée du Souvenir et de la Mémoire     

Le samedi 11 juin 2016, ce coin, qui a la réputation d'un lieu de résistance important, et qui se situe juste au-delà de l'Escaut, mais en bordure de la Flandre Occidentale, fut une nouvelle fois « the place to be ».

Le comité organisateur a tout mis en œuvre pour que cette "journée de Commémoration et de Mémoire" reçoive un déroulement digne. Tous les ans francophones et néerlandophones s'y rencontrent dans un climat de convivialité. C'est avec respect que les soldats de la première et de la seconde guerre mondiale y sont mis à l'honneur. Un hommage particulier a été rendu aux résistants de ce village assassinés le 14 juin 1944 par les Allemands à Oostakker.

Le service religieux s'inséra de manière adéquate et émouvante au programme, après quoi, un nouveau drapeau tricolore fut hissé au monument et le "Last Post" retentit.

Notons la présence de nombreux porte-drapeaux représentant diverses associations et organisations patriotiques.

Fidèles à la tradition, les représentants de la CNPPA-NCPGR des régionales voisines, firent acte de présence, dont Mr. Yves Merveille, Président de la CNPPA - Régionale Gabrielle Petit du Tournaisis".

Dans cette région également la devise "NE JAMAIS OUBLIER, TOUJOURS SE SOUVENIR" est vivante.

Werner DEPRAETERE
Président de la Réfriunale Flandre Occidentale

P. 28. Discours prononcé par Marc Kenens, Nederlands - Index - Inhoud
fils de Michel Kenens ("05.03.1920 - +27.05.2002) -
(NG 44.914) à Cremlingen - Schandelah le 04.05.2016

Monsieur le Bourgmestre Detlev Kaatz,
Messieurs les Bourgmestres Gérard Seidenkranz, Günther Eichenlaub et Alexander Hoppe,
Mesdames, Messieurs,

Comme vous vous en souvenez certainement, j'ai eu l'an dernier le privilège, lors d'une cérémonie commémorative particulièrement digne, de m'adresser à vous au nom de notre Amicale Belge de Neuengamme et de ses commandos, ainsi que de rendre hommage à notre pionnier et inspirateur Victor Malbecq. Celui-ci nous a quittés en mars 2015, tout juste avant de fêter son 90e anniversaire. Vous aurez noté que lors de ses funérailles à Bruxelles, tous les bourgmestres de Cremlingen encore en vie, ainsi que de nombreux amis de Neuengamme et Wöbbelin, avaient tenu à saluer sa mémoire et à lui rendre un dernier hommage. Parmi eux figurait également son ami, Jùrgen Kumlehn. Lucette, la veuve de Victor, a tout particulièrement apprécié cette présence. Au départ, celle-ci devait se joindre à nous pour ce Pèlerinage, mais des problèmes de santé et le grand froid l'en ont malheureusement empêchée. Elle m'a par conséquent prié de vous transmettre à tous ses plus cordiales salutations, et de vous remercier pour la considération témoignée pendant toutes ces années vis-à-vis de l'engagement de Victor, sans oublier les magnifiques liens d'amitié qui en ont résulté. Je vous ai tendu la main, en guise de pardon, mais aussi pour que nous continuions à lutter tous ensemble pour une Paix durable, en souvenir de Victor et de mon père Michel qui ont été tous deux exploités dans le KZ de Schandelah entre septembre 1944 et avril 1945 en tant que travailleurs forcés, dans des circonstances inhumaines, y ont été humiliés et martyrisés et y ont en quelque sorte perdu leur identité.

Pendant près de 70 ans, nous avons considéré cette Paix, du moins en Europe, comme allant pratiquement « de soi », mais aujourd'hui, nous nous rendons malheureusement compte que cette Paix est en réalité bien fragile. Les attaques du « 11 septembre » - voici maintenant près de 15 ans - sur les Twin Towers de New York sont encore proches de nous, mais nous ont peut-être semblé géographiquement bien lointaines. Les attentats plus récents de Madrid et de Londres, mais aussi ceux de Bruxelles, au Musée Juif, puis à Paris chez Charlie Hebdo, sans oublier la prise d'otages au supermarché juif, nous ont fait comprendre que le risque de guerre n existait pas uniquement à l'autre bout de la rue, mais ainsi juste devant notre porte et dans notre propre jardin. Après les divers attentats du 22 novembre 2015 à Paris c'est finalement notre cité bruxelloise qui a ete la cible de « l'EI », les attentats du 22 mars 2016 à l'aéroport de Bruxelles ainsi que dans la station de métro de Maelbeek faisant 32 innocentes victimes et des centaines de blessés.

Comme si cela n'était pas encore suffisant, la Belgique - et plus précisément ses chefs de gouvernement, ses services de renseignement, sa justice, sa police et même ses forces de défense - a en outre été raillée et ridiculisée, qualifiée d'incompétente et considérée comme un nid d'extrémistes radicaux par la presse mondiale, mais aussi par des chefs d'État amis.

Ce que ces champions de la critique ont omis de dire ou n'ont pas voulu voir, c'est que notre ennemi est aujourd'hui « invisible » ! Lors des guerres précédentes, l'objectif ultime était en effet de conquérir des territoires. Aujourd'hui, il s'agit de prendre le pouvoir sur un maximum d'êtres humains, partout dans le monde, et ce, en les touchant directement au plus profond de leurs convictions humaines et démocratiques. Notre chère Belgique a su apporter une réponse adéquate à ces fausses allégations, donnant ainsi une nouvelle fois raison à Jules César qui affirmait que de tous les peuples de la Gaule, les Belges étaient les plus braves. Cela fut aussi le cas de nos militaires lors de la Première Guerre mondiale. Ceux-ci se sont en effet battus jusqu'au bout, à armes inégales, et dans des conditions inhumaines, pour sauver notre Westhoek, la ville d'Ypres, et ont ainsi contribué à préserver - certes brièvement - la paix.

Plus récemment, au cours de la Seconde Guerre mondiale, cela fut aussi le cas de nos résistants belges. Winston Churchill, le Premier ministre anglais, ainsi que le général Eisenhower, le futur président des États-Unis, ont tous deux rendu hommage, dans leurs mémoires, au courage et à la ténacité des combattants belges, ajoutant même qu'ils avaient contribué à une fin plus rapide de cette Seconde Guerre mondiale. Un grand nombre, et même un très grand nombre de ces résistants, ont été trahis et déportés vers l'Allemagne où ils ont été forcés a travailler, ont été assassinés ou dépouillés de toute valeur humaine.

Nous leur rendons une nouvelle fois hommage aujourd'hui, devant ce beau mémorial ! Sachez que notre Amicale, actuellement présidée par Mark Van den Driessche, grâce à son équipe rajeunie ainsi qu'à votre collaboration, perpétuera cet hommage dans les années a venir. Nous ne laissons pas tomber les bras et relevons la tête pour passer à la contre-attaque, mettant ainsi de côté notre peur bien humaine de cet ennemi « invisible »! Nous sommes par ailleurs conscients du fait que nous ne pourrons pas y arriver tout seuls et cela va chacun d'entre nous ! Notre Amicale Belge est un association apolitique, mais elle exprime toutefois son respect pour tous les responsables politiques démocratiques, à quelque niveau que ce soit, qui osent aujourd'hui relever ce défi pour nous accompagner vers un « nouveau monde » viable et tolérant ! Il est certes regrettable que des erreurs aient été commises, dans chacun des pays concernés, mais cela aussi est « humain » ! Plutôt que de se rejeter mutuellement la faute et de s'humilier réciproquement, nous préférons faire appel à l'unité et à la solidarité, en Europe, mais aussi avec nos alliés et ceux qui partagent nos valeurs, car en définitive, cette union des idées et des forces est la seule façon d'apporter une solution humaine à ce nouveau défi que constitue l'intégration dans une société multiculturelle. C'est ainsi que nous parviendrons à construire une puissante coalition contre ceux qui, sur la base de considérations religieuses factices, prêchent l'extrémisme et le terrorisme et combattent nos valeurs. Nous ne voulons et ne pouvons absolument pas autoriser une telle attitude ! Comme chaque année, mon bon ami Rudi Beeken, bourgmestre de Tielt-Winge, accompagné de son « très féminin » Collège des échevins participe à notre Pèlerinage. Pendant la Seconde Guerre mondiale, pratiquement tous les hommes de deux des hameaux de cette commune - en l'occurrence Meensel et Kiezegem - ont été arrêtés et déportés vers le KZ de Neuengamme dans le cadre d'une rafle de la Gestapo, à la suite d'un acte de trahison de collaborateurs belges. Beaucoup de ces hommes n'y ont pas survécu et très peu d'entre eux en sont revenus.

Je me rappelle encore ce que mon ami a dit lors de l'inauguration du Musée Bunker Valentine, en octobre 2015, en prononçant ces mots historiques que je cite de mémoire : « Voici 70 ans de cela, vous êtes entrés en Belgique en tant qu'ennemis. Aujourd'hui, et depuis plus de 30 ans, nous venons chez vous en tant qu'amis ! » Fin de citation. Et cela s'applique aujourd'hui encore, peut-être même plus que jamais, car cela nous sert de fil rouge dans notre combat pour l'amitié et la tolérance et notre désir sincère de paix mondiale !

Je vous tends une nouvelle fois la main, en souvenir de tous ceux qui se sont battus, qui ont souffert et sont morts pour leur Patrie - et j'y associe aussi une toute grande majorité de la population allemande - afin de rechercher et de trouver ensemble les solutions, de préférence pacifiques, qui nous permettront de vivre tous ensemble dans la paix et le respect mutuel et de profiter des précieux plaisirs que nous offre la vie. Est-ce une utopie ? Peut-être ... mais le simple fait de l'appeler de ses vœux et de vouloir l'atteindre rend déjà notre vie bien plus intéressante ! Je vous remercie pour votre attention.

Marc KENENS
Secrétaire Régionale Noord-Limburg
 

P. 31. Jeunesse et Civisme - Nederlands - Index - Inhoud

Fidèle à la 'Déclaration universelle des droits de l'homme' et en conformité avec celle-ci la Régionale d'Anvers de la Confédération Nationale des Prisonniers Politiques et Ayants droit a fondé en 1988 l'asbl 'Jeunesse et Civisme'. Les initiateurs ont quelquefois littéralement combattu pour sauvegarder les 'droits de l'homme', pour défendre les valeurs démocratiques, pour ne pas compromettre la liberté d'expression, pour assurer la paix. Tous les ans Jeunesse et Civisme cherche à couronner des personnes qui transmettent ce message dans leurs œuvres. Le samedi 6 février 2016 le prix a été décerné au Centre Culturel Sint-Andriesplein à Anvers à Ninnia De Coster - une jeune historienne - pour sa publication « Vrijheid achter Prikkeldraad » (« la Liberté derrière les Barbelés »).

Ce livre est une succession de témoignages poignants relatifs aux expériences, émotions et souffrances en temps de guerre. La grande et la petite histoire d'une vie soumise à la répression et les courageuses tentatives de réaction. La plupart des récits traitent de la déshumanisation durant la Seconde Guerre Mondiale, quoique le lien soit également fait avec les horreurs de la Première Guerre Mondiale. Le livre est doté d'une iconographie unique.

Édition huisvandeMens - Bruxelles. Prix 10€.
À commander via ninnia.decoster@deMens.nu ou au
02-242 36 01.

P. 31. Allocution prononcée par le président H. De Neve - Nederlands - Index - Inhoud

27 janvier 2016 - était la journée commémorative
Internationale de l'Holocauste.

Il y aura bientôt 71 ans que prit fin l'horreur de l'extermination et des camps de concentration nazis. On peut se poser la question de savoir si des commémorations ont un sens. Non pas parce que la Seconde Guerre Mondiale appartiendrait définitivement au passé et de ce fait n'aurait plus d'impact sur notre existence - rien n'est moins vrai - mais parce qu'il est douteux que après plus de septante années de commémorations il y ait une relation entre les événements qui font l'objet de commémorations et les événements qui se sont réellement déroulés. 18 millions de personnes ont été enfermées dans les camps de concentration en tant qu'esclaves ou ont été tout bonnement exécutées. 11 millions n'ont pas survécu Qui étaient ces personnes : Six millions furent exécutés parce qu'ils étaient juifs. Un demi-million parce qu'ils étaient Roms ou Sinté. Cinq millions étaient des prisonniers politiques. Les peuples slaves eux aussi ne furent pas épargnés : trois millions de Russes ethniques et deux millions de Polonais ethniques. La liste ne serait pas complète sans mentionner les milliers de handicapés, malades mentaux, témoins de Jéhovah, francs-maçons, homosexuels, religieux. En Belgique 25.000 personnes juives furent déportées. Seuls 2000 survécurent. Plus de 45.000 Prisonniers Politiques belges furent internés dans l'un des mille six cent camps de concentration ; quelque 20.000 recouvrèrent la liberté vivants. L'impact des événements liés au combat contre le fascisme a laissé des blessures profondes. Non loin des limites de la ville le Fort de Breendonk et la caserne Dossin à Malines témoignent toujours des événements atroces de ce « passé déjà oublié » pour beaucoup. Aujourd'hui le nombre de prisonniers politiques encore en vie dans le pays se chiffre à 400 à peine. Dans un avenir proche nous ne pourrons plus écouter le récit des événements et des souvenirs des tout derniers témoins afin de nous imprégner de la vérité concernant l'histoire récente. C'est pourquoi il est nécessaire que la génération suivante prenne l'engagement de continuer à rappeler que les Prisonniers Politiques ont fait le sacrifice de leur vie pour la liberté. Cela nous oblige à un civisme actif afin d'entretenir et préserver cette liberté. Le présent laisse supposer que l'avenir ne sera pas simple, notre société change très rapidement. Il est de l'intérêt de tous de rester vigilants et alertes. Je voudrais conclure en citant William Faulkner : « Le passé n'est jamais mort. Il n'est même pas passé»

Merci de votre attention.

Harry DE NEVE
Président de la Régionale d'Anvers

P.32. In Mémoriam - Nederlands - Index - Inhoud

         
Lucy OUGKROI.l.F
Diane DE ROP
Simonne LOMBAERT
Marcel MORREN
Namur
Gent
Huy
Meensel-Kiezeg.
Jozef NOLMANS
Hélène PETRE-HOUBA
Monique PIRMEZ-LOBRY
Maria SMETS
Meensel-Kiezegem
Bruxelles
Bruxelles
Meensel-Kiezegem
         
 

Nederlandstalige teksten

 

Blz 1. Het woord van de Voorzitter - Français - Index - Inhoud

   

Traditioneel wordt een jaarbalans pas opgemaakt wanneer het jaar afgelopen is. Gezien echter het aantal en het belang van de gebeurtenissen die ons aanbelangen, loop ik hier even op vooruit. 2016 is inderdaad het jaar van heel wat veranderingen voor onze Confederatie. Ik citeer de meest markante : de wijziging van de statuten en van het reglement van inwendige orde (R.I.O.), de voorzitterswissel, de splitsing van het IV-NIOOO (Instituut voor Veteranen - Nationaal Instituut voor Oorlogsinvaliden, Oud-Strijders en Oorlogsslachtoffers). Wat de wijziging van de statuten en van R.I.O. betreft, dit was het werk van een werkgroep onder de leiding van onze bestuurder Mark Van den Driessche. De voltooiing van deze taak mag ogenschijnlijk vrij lang op zich hebben laten wachten, oorzaak hiervoor waren de aanslagen in Brussel en de spoorstakingen waardoor herhaaldelijk geplande vergaderingen dienden te worden verdaagd.

De belangrijkste nieuwigheden op dat vlak zijn:

- de mogelijkheid voor een rechtspersoon om toetredend lid te worden, waardoor de deur opengesteld wordt voor de Vriendenkringen van de Concentratiekampen;

- het feit dat de voorzitters van de gewesten of hun vertegenwoordiger de raad van bestuur uitmaken;

- de aanstelling van de voorzitter door de algemene vergadering, de andere functies ressorteren onder deraad van bestuur;

- en last but not least, de mogelijkheid voor een sympathisant om effectief lid te worden en bijgevolg om een verantwoordelijke functie te vervullen.

Een gebeurtenis die anderzijds een rechtstreekse invloed heeft op onze confederatie en meer in het bijzonder onze gerechtigde leden is de splitsing van het IV-NIOOO. We kunnen u echter geruststellen, dit verandert niets aan de voorrechten van de politieke gevangenen en rechthebbenden. Alleen de plaats waar de diensten zijn gehuisvest is gewijzigd. Al wat het geldelijke aspect betreft, m.a.w. de sociale actie en de terugbetaling van de kosten voor gezondheidszorg is overgedragen aan de HZIV (Hulpkas voor Ziekte- en Invaliditeitsverzekering) gelegen Troonstraat 30B, te 1000 Brussel. Het IV-NIOOO zal te gelegener tijd aan de gegadigden een nota hieromtrent rondsturen. Wat het aspect herinnering betreft, dit zal worden opgenomen in een nieuwe entiteit waarvan het juridische statuut nog dient te worden vastgelegd en die het museum van het leger, het gedenkteken van het Fort van Breendonk, de historische pool van Defensie en het departement herinnering van het instituut zal omvatten. Rechtstreeks gevolg hiervan voor onze confederatie is dat onze kantoren zullen verhuizen aangezien het huurcontract van het IV-NIOOO op 31 december 2016 verloopt.

Ik hoed me ervoor enige bijbedoeling te zoeken achter deze ontmanteling van het IV-NIOOO en de oprichting van de nieuwe structuren en durf te verhopen dat de vooropgestelde argumenten, met name het streven naar verbeteringen, die aan de basis liggen van deze ontwikkeling, door de feiten bevestigd zullen worden. Alleen de toekomst zal het ons zeggen. Ik eindig deze kroniek door af te spreken in december voor de laatste editie van dit jaar en voor het onthullen van ons nieuw adres.

Edmond EYCKEN
Uw voorzitter

 

 Blz. 2 - Mededelingen  - Français - Index - Inhoud

 
In zijn zitting van 22 september 2016 heeft de raad van bestuur eenparig beslist om aan Jozef Craeninckx de titel van Ere-Voorzitter toe te kennen uit erkentelijkheid voor zijn inzet gedurende zijn 7 jaren als nationaal voorzitter voor de zaak van de Politieke Gevangenen

   

P. 3. Wie is onze nieuwe voorzitter. - Français - Index - Inhoud

  
Edmond Eycken
werd geboren op 25 mei 1943 in het district Eisene (Brussel).

Gehuwd en vader van een zoon en een dochter. Hij is rechthebbende van Edmond Eycken, erkend gewapend weerstander, ter dood veroordeeld wegens spionage, sabotage en clandestiene pers. Gefusilleerd op 15 mei 1943 op de Nationale Schietbaan te Schaarbeek (Brussel). Hij was lid van de weerstandsgroepering BMWO (Belgische Militaire Weerstandsorganisatie).

Opleiding:

- Diploma beheer, organisatie en informatica.
- Hogere cyclus bedrijfsbeheer (post-universitaire opleiding)

Professionele loopbaan:

Gepensioneerd kader van de N.V. Fluxys.

Patriottische inzet:

Nationaal vice-voorzitter van de NCPGR sinds 2010 en nationaal voorzitter sinds 25 juni 2016.
Voorzitter van het gewest Brussel sinds 2012.
Voorzitter van het Koninklijk Nationaal Werk de Kinderen van het Vaderland sinds februari 2009.
Secretaris generaal van de Verbroedering der Nazi-Concentratiekampen en -Gevangenissen van februari 2007 tot december 2015 (datum van ontbinding).
Beheerder van het IV-NIOOO sinds 13/7/2012.
Beheerder van het Nationaal Gedenkteken van het Fort van Breendonk sinds 20/9/2015.

P. 3. Mededelingen - Français - Index - Inhoud

 

     P. 3. Wij zijn op zoek naar een nationale vaandeldrager

Na gedurende talloze jaren onze nationale vaandel in stijl te hebben gedragen, wenst onze vriendin As-trid Van Vlemmeren de fakkel door te geven aan een waardige opvolger.

Indien u zich geroepen voelt deze nobele taak op te nemen gelieve ons via mail (cnppa.ncpgr@warvete-rans.be ) of telefonisch (02/227 63 53) te contacteren op ons kantoor donderdag van 10 tot 12 uur. Wat Astrid Van Vlemmeren betreft: nooit zullen we haar voldoende kunnen danken voor die vele jaren

                                   P. 4. Breendonk - Français - Index - Inhoud
71ste bedevaart

Woensdag 21 september, op een regenloze dag en bij een meer dan milde temperatuur vond de 71e jaarlijkse bedevaart naar het Fort van Breendonk plaats. Deze editie 2016 kende enkele valse noten op het vlak van de uitnodigingen. En zelfs indien de plek voorbehouden aan onze nationale vaandeldrager was ingepalmd, we blijven beter inschikkelijk, het spreekwoord "het is lichter te laken dan beter te maken" indachtig. De ceremonie zelf verliep met de staatsie die bij een dergelijk evenement hoort en de prestatie van de Koninklijke Militaire School verleent haar een heel bijzondere en door het publiek zeer gewaardeerde luister. De herdenkingsplechtigheid werd afgerond met de neerlegging van 29 bloemenkransen en de aanwezigheid van een groot aantal vlaggen van vaderlandslievende verenigingen. Het muzikale gedeelte werd verzorgd door de Koninklijke Muziekkapel van de Gidsen en het Europees koor.

Betreurenswaardig was de afwezigheid van zowel de Nederlandstalige als de Franstalige media. Hebben ze, zoals ik ooit als reactie kreeg, eenzijdig beslist dat dit soort manifestaties hun publiek niet meer interesseert. Wij wensen hun alvast geen terugslag toe !

Edmond EYCKEN
Nationaal Voorzitter NCPGR


 

                       P. 5. Toespraak LG h.d. Baudouin Somers, - Français - Index - Inhoud
ere-vleugeladjudant van de Koning, voorzitter van het Nationaal
Gedenkteken van het Fort van Breendonk

Mijnheer de Vertegenwoordiger van de Koning,
Mijnheer de Minister,
Mevrouw en Mijnheer de Ambassadeur,
Mijnheer de Minister,
Mijnheer de Generaal, Chef van Defensie,
Mijnheer de Burgemeester,
Heren Generaals,
Dames en Heren, in uw respectievelijke titels,
graden en hoedanigheden,

Het is voor mij een eer en een genoegen u allen hier in Breendonk te kunnen verwelkomen in het Gedenkteken dat een ontmoetingsplaats en een herinneringsplaats is, maar vooral een symbool op nationaal grondgebied van het lijden van alle politieke gevangenen. Deze instelling moet dit blijven en de herinnering onderhouden van het lijden van al diegenen die zich onbaatzuchtig hebben ingezet, met heel zware risico's, om zich te verzetten tegen een agressor met een onaanvaardbare ideologie die de basisprincipes van de democratie en van de mensenrechten negeerde.

Ik wens heel in het bijzonder alle hier aanwezige politieke gevangenen en hun familie te verwelkomen, ongeacht of ze oud-gevangenen van Breendonk zijn of niet, want dit fort moet het symbool blijven op het nationaal grondgebied van het lijden van alle politieke gevangenen.

Ik wens ook de personeelsleden, de gidsen, de leden van de VZW "Vrienden van Breendonk" en van de vereniging "De oud-gevangenen en weduwen van Breendonk, kinderen en sympathisanten" te bedanken voor hun aanwezigheid, maar vooral voor hun inzet en hun belangrijke steun aan deze instelling.

De toekomst is aan de jeugd en het is steeds belangrijker dat de fakkel van de herinnering gedragen en ondersteund wordt door de jeugd, hier vertegenwoordigd door het ere-detachement van de KMS, door de scouts van de 1ste zeescouts FOS en de 17de eenheid Prins Albert uit Antwerpen alsmede door de scouts van het AFS uitBrussel.

Vergeten we ook niet de vertegenwoordigers van diezelfde jeugd, met name de leerlingen en leerkrachten van het College du Sacré-Cceur uit Ganshoren en de leerlingen en leerkrachten van het Vrij Instituut Buitengewoon Secundair Onderwijs uit Waregem en van het Koninklijk Atheneum van Anderlecht, die deze voormiddag het Gedenkteken bezocht hebben.

Graag verwelkom en dank ik eveneens publiek de vertegenwoordigers van de milde donateurs en sponsors die aan het Gedenkteken de middelen verschaffen om zijn taak te vervullen ondanks het steeds nijpender wordende gebrek aan middelen. Dankzij hun forse bijdrage is het mogelijk het museum te vernieuwen. Mijnheer de Minister, Generaal, ik wil Defensie nogmaals bedanken voor de geleverde steun, zowel voor de organisatie van deze plechtigheid als in andere omstandigheden. Mijn dank gaat meer bepaald naar de Provinciecommandant en naar het 11de Bataljon Genie die ons blijven steunen, ondanks de drukke operationele noodwendigheden. Mijnheer de Minister, wij geloven in het project van War Heritage Institute waarvan dit Gedenkteken deel moet uitmaken.

De geplande rationalisering moet de mogelijkheid bieden de Herinnering aan deze periode uit onze geschiedenis en de ermee gepaard gegane wandaden beter uit te lichten en te beklemtonen. Gelukkig hebben de jongeren ze niet beleefd en zouden ze die nooit moeten beleven.

Ik dank U

                        P. 6. Toespraak van de heer Steven Vandeput, - Français - Index - Inhoud
Minister van Defensie, belast metAmbtenarenzaken      
en Voogdijminister van de Vaderlandslievende Verenigingen     

Mijnheer de Vertegenwoordiger van de Koning,
Mijnheer de Voorzitter van de Kamer,
Mijnheer de Minister,
Dames en Heren Ambassadeurs,
Mijnheer de burgemeester,
Mijnheer de Voorzitter van het Gedenkteken van Breendonk,
Heren Generaals,
Dames en Heren in uw respectievelijke titels, graden en hoedanigheden,

Het is mij een eer hier vandaag in alle nederigheid het woord tot u te mogen richten zoals deze plek ons ertoe uitnodigt. Als minister van Defensie vallen het beheer en de toegang tot het militair patrimonium maar eveneens de overdracht van de Herinnering tot mijn bevoegdheden. Wat het beheer van dat patrimonium betreft en in het kader van de overdracht van de Herinnering kunnen we ons niet beperken tot het loutere militaire aspect. Naast militaire slachtoffers, hebben oorlogen ook talrijke burgerslachtoffers gemaakt. Hun offers mogen niet vergeten worden.

Gisteren, vandaag én morgen zal het Fort van Breendonk voor mij één van de belangrijkste pijlers in de ontsluiting van ons erfgoed voor het grote publiek blijven. Het Fort is een ijkpunt voor onze herinnering aan één van de meest duistere passages uit onze recente geschiedenis, én een blijvende les voor alle generaties na ons, over de wreedheid en de complexiteit van een oorlog voor het maatschappelijk weefsel.

Fort Breendonk werd begin deze eeuw - in tempore non suspecto - gebouwd als een fort van 2de orde. En als één van de belangrijke strategische punten uit een grotere verdedigingsgordel rond Antwerpen. De Duitse aanval in 1914 was echter zo overweldigend dat het Fort, na zich verschillende dagen moedig verdedigd te hebben tegen een overmacht van Duitse artillerie, al snel werd opgegeven, om vervolgens stelling te nemen achter de Ijzer. Een onuitgegeven strategische, creatieve en moedige zet van de toenmalige strijdkrachten, die - zoals later overduidelijk zou blijken - het verder verloop van de Grote Oorlog mee heeft gestuurd en beslecht in het voordeel van de geallieerden.

Tijdens het interbellum werd het Fort van Breendonk geregeld door Defensie gebruikt om er troepen onder te brengen. Tezelfdertijd bleek spoedig dat het Fort, in de toestand waarin het toen verkeerde, niet langer geschikt om te weerstaan aan de snelle militaire ontwikkelingen die kenmerkend waren voor de jaren 30. Maar het behield zijn functie als commandopost in geval van een nieuwe invasie.

Die inval liet niet lang op zich wachten en in het voorjaar van 1940 werd dit land in een mum van tijd overrompeld door de snelle en tactische Duitse aanval. Waardoor het opperbevel al enkele dagen na de inval genoodzaakt werd om het Fort te ontruimen. Tegen het einde van augustus 1940 werd Breendonk definitief ingenomen door de Duitsers die er een - en dat zeg ik met het nodige cynisme -een ideale locatie in zagen voor een gevangenis- en doorgangkamp.

Velen werden in afwachting van hun transport naar concentratiekampen elders in Europa vanaf dan eerst in Breendonk ondergebracht. Zonder te spreken over de vele gevangenen die in Breendonk zelf zijn gestorven, een groot deel van hen door ontbering. Maar ook velen door foltering en executie. Executie op die eigenste plaats waar wij hier vandaag staan; om hulde te brengen aan alle slachtoffers. Als mens grijpt me dit erg aan. Mijn departement speelt een belangrijke rol in het behoud van het militaire patrimonium en het zal deze rol in de toekomst blijven vervullen. Veel belangrijker dan het louter bewaren van dat patrimonium is dat we moeten toezien op de toegang ervan. Deze plek toegankelijk maken voor het grote publiek, op een eerbiedvolle manier, is voor mij de beste garantie dat de herinnering van generatie op generatie wordt doorgegeven. Dit moet ons in staat stellen ons blijvend te herinneren aan de gruwelen en de menselijke tragedies waartoe de conflicten kunnen leiden. Dit is de uitdaging voor de toekomst. De actualiteit van vandaag toont trouwens aan hoe belangrijk dat is.

En hier in Breendonk herdenken we niet alleen de oorlogsgruwel als een abstract concept, maar eren we vooral de offers van de individuele slachtoffers, geven we hen hun naam terug en eren hun persoonlijk verhaal. En het is goed dat we hier jaarlijks plechtig samenkomen voor de nu al 72ste Nationale Bedevaart. Om te herdenken en nooit meer te vergeten. Herinnering wordt belangrijker naarmate de tijd verstrijkt want de mensen die de gruwel meemaakten, vervagen. Daarom doet de regering en Defensie in het bijzonder er alles aan om de expertise qua herinnering te bundelen.

Herinneren moeten we blijven doen. Maar het is minstens even belangrijk dat we het verhaal van het Fort en de mensen die hier geleden hebben, ook blijven vertellen aan het grote publiek. En dat iedere dag opnieuw.

Ik dank u voor uw aandacht.
    

                   P. 8. Toespraak door de heer Edmond Eycken, - Français - Index - Inhoud
Nationaal Voorzitter van de Nationale Confederatie              
van Politieke Gevangenen en Rechthebbenden van België         


Toespraak van de heer Edmond Eycken.

Mijnheer de Vertegenwoordiger van Zijne Majesteit de Koning,
Mijnheer de Minister van Defensie en Voogdijminister van
de Vaderlandslievenden Verenigingen,
Mijnheer de Minister,
Dames en Heren in uw titels, graden en hoedanigheden,
Beste Politieke Gevangenen en Rechthebbenden,

Wat ligt de maand september 1944 ver achter ons! En toch behoort het Fort van Breendonk, dit bijzonder oord van de herinnering, niet tot het verleden. Vandaag nog blijft het een onderwerp van gruwel en tegelijk van angstwekkende in vraagstelling. Wat daar heeft plaatsgevonden tart alle verbeelding. Maar als wij niet waakzaam zijn kan datgene wat ooit heeft plaatsgevonden zich herhalen want het ras der vervloekte wezens is niet uitgestorven met het einde van de oorlog. De recente aanslagen zullen mij wat dat betreft niet logenstraffen. Dat wettigt het feit dat men zich moet herinneren. Zich herinneren, niet om de een of andere vorm van morbide wraak te koesteren of om haatgevoelens op te wekken, maar omdat het is door zich te herinneren en door anderen aan te sporen zich te herinneren dat we een kans hebben om te voorkomen dat zich dat herhaalt. De herinnering heeft tot doel te strijden tegen de erosie van de tijd, tegen de vergetelheid. De herinnering geeft zin aan ons heden en wortels aan onze toekomst. In dit perspectief hebben onze voorgangers, de Politieke Gevangenen, de plicht van herinnering die hun zo na aan het hart lag doorgegeven aan hun nakomelingen, de rechthebbenden, en vandaag is het mijn plicht als nationaal voorzitter van de Nationale Confederatie van Politieke Gevangenen en Rechthebbenden van België, in hun naam het woord te nemen.

Doorgeven en opvoeden is de opdracht die de Politieke Gevangenen ons hebben toevertrouwd. Dit is een uiterst zware taak.

Deze plicht indachtig wens ik me meteen meer bepaald tot de jongeren te richten. Jullie hebben het immense geluk te leven in een rechtsstaat, aan jullie om dit naar waarde te schatten, maar ook om dit voorrecht te vrijwaren. Jullie zijn de generatie die op haar beurt de verantwoordelijkheid draagt om een halt toe te roepen aan iedere houding die zou kunnen leiden tot de opeenstapeling van haat en geweld die beide onvermijdelijk leiden tot de barbarij zoals op deze plek is ervaren. Ik richt me tot jullie jongeren om jullie te zeggen : vergeet het verleden niet, jullie toekomst staat op het spel.

Ik zal afsluiten door jullie een waarschuwing mee te geven: democratie is nooit voor eens en altijd verworven. De actualiteit is daar om ons eraan te herinneren.

Dank voor jullie luisterbereidheid.
 


P. 10.
Lidmaatschapsbijdrage 2017 -
Français - Index - Inhoud
Procedure

1. Bericht aan de leden die rechtstreeks bij de Nationale Afdeling van de N.C.P.G.R. zijn aangesloten.

Een verzoek tot betaling van de bijdrage voor 2017 zal in de loop van de maand januari 2017 worden verzonden. Het zal begeleid zijn van een overschrijvingsbulletin.

Bij het uitvoeren van de overschrijving, hetzij op papier hetzij elektronisch, dringen wij erop aan dat de mededeling zoals vermeld op het bijgevoegde overschrijvingsbulletin wordt overgenomen. Dit moet ons in staat stellen onze bestanden snel te updaten. Uw lidmaatschapskaart 2017 zal u meteen na ontvangst van de bijdrage worden verzonden. Wanneer u uw bijdrage vernieuwt ontvangt u ons ledenblad «KRACHT».

2. Bericht aan de leden die aangesloten zijn bij een Gewest of een Afdeling.

Uw lidmaatschapskaart zal in de loop van de maand januari 2017 worden bezorgd aan de Voorzitter van uw Gewest en/of Afdeling.

Uw verantwoordelijke zal u dan de nodige instructies meegeven voor het betalen van uw bijdrage 2017. Ter herinnering : Wanneer u uw bijdrage vernieuwt ontvangt u ons ledenblad « KRACHT ».

3. Bericht aan de verantwoordelijken van de Gewesten of Afdelingen.

Iedere verantwoordelijke zal de kaarten bestemd voor zijn leden ontvangen. Hij staat in voor de verdeling van de kaarten aan de betroffen leden en stort het aandeel dat haar toekomt aan de Nationale Afdeling.
  

                P. 10. Goed om weten: - Français - Index - Inhoud
Oud-Weerstanders - Bekijk de getuigenissen

Het IV-N.I.O.0.0 beheert een uitgebreide website
met onder meer een Videogalerie getiteld :
Bekijk de getuigenissen.

Om deze site te raadplegen tik in google:
warveteranstv.be/nl/videogalerij/
bekijk-de-getuigenissen
ondermeer
Paul Baeten en Jean Dubois

Al die getuigenissen zijn gerealiseerd met de medewerking van Angelo Maira, cameraman-monteur bij het N.I.O.O.O.


P.11.
Lijst van Voorzitters van Gewesten
en hun Afdelingen
- Français - Index - Inhoud

Regionale Afdelingen Voorzit(st)er
Régionale de Namur -Luxembourg Namur - Arlon - Athus-Bastogne - Bauraing - Ciney-Dinant - Erezee - Halanzy -Huy-Jodoigne-Neufchâteau - Rochefort Isabelle Delhalle 0479 99 42 47
Régionale de Tournai Régionale Liège et Centre Tournai- Ath - Colfontaine -Lessines - Mons - Jemappes -Quaregnon - Mouscron Binche - Braine le Comte -Haine-Saint-Pierre - Haine-Saint-Paul Houdeng-Goegnies -Houdeng-Aimeries -Ecaussines - Fayt-Lez-Manage -La Louvière - Liège - Limbourg -Malmedy - Dison-Pépinster -Plombière - Soignies - Spa - Stavelot -Verviers Vielsalm - Welkenraedt Guy Derasse 0496 28 40 50 Renée Vankeleffe 064 21 17 66
Régionale de Charleroi Charleroi - Philippeville Irène Leton-Rochet 071 45 48 56
Régionale de Bruxelles Anderlecht - Bruxelles - Ixelles -Nivelles - Rixensart - Saint-Gilles -Schaerbeek - Evere - Tervuren - Waterloo - Wavre - Woluwé Edmond Eycken 0497 81 55 06
Gewest West-Vlaanderen Brugge - Oostende - Kortrijk -Harelbeke - Nieuwpoort -De Panne - Tielt - leper - Izegem -Poperinge Werner Depraetere 0473 70 97 45
Gewest Vlaamse Ardennen Pays des Collines Ronse Luc Vandevelde 055 31 42 07
Gewest Meensel-Kiezegem -Tienen Meensel-Kiezegem

Tienen

Vital Craeninckx 016 63 46 23
Gewest Hasselt - Tongeren -St Truiden Hasselt - St Truiden -Herentals Guido Thijs 011 27 28 36
Gewest Noord-Limburg Beringen - Eisden - Maaseik -Leopolsburg - Meerhout -Mol Jos Dekeyser
Lieske Vossen
Gewest Leuven Leuven Pierre Neuhard...
Gewest Gent - Eeklo Gent -Eeklo -Aalst-Dendermonde Marc Vandendriessche 055 31 42 07
Gewest Antwerpen Antwerpen Harry De Neve 03 216 30 21
Gewest Mechelen - Lier Mechelen - Lier Bertje Ureel 015 41 56 31

 
P. 12.
Mededeling NMBS - Français - Index - Inhoud

De NMBS deelt ons het volgende mee:

Vanaf 10 juli 2016 wordt de Kaart voor Vaderlandslievende redenen afgeleverd op de MOBIB-kaart i.p.v. op papier.

Ga daarom op de vervaldag of voor 31 december 2016 met uw huidige Kaart voor Vaderlandslievende redenen naar het NMBS-loket om ze op een MOBIB-kaart te laden die 5 jaar geldig is.

GRATIS MET DE TREIN REIZEN IN 1ste
OF 2de KLAS BLIJFT VAN KRACHT.

.U HEBT NOG GEEN MOBIB-KAART...

en uw Kaart voor Vaderlandslievende redenen vervalt voor 31 december 2016?

Ga naar het loket met uw attest afgeleverd door Landsverdediging, Pensioendienst voor de Overheidssector of van de Federale Overheidsdienst Sociale Zekerheid, uw identiteitskaart en 5 €.

en uw Kaart voor Vaderlandslievende redenen is nog geldig na 31 december 2016?

Uw huidige kaart blijft geldig tot 31 december 2016. De omzetting van uw huidige Kaart voor Vaderlandslievende redenen op de MOBIB-kaart dient in ieder geval te gebeuren voor deze datum. Ga dus naar het loket met uw huidige papieren kaart, uw identiteitskaart en 5 €.

U HEBT REEDS EEN MOBIB-KAART?

Bent u reeds in het bezit van een geldige MOBIB-kaart, NMBS, MIVB, De Lijn of TEC, dan zal uw Kaart voor Vaderlandslievende redenen die geldig is op het NMBS-net zonder kosten opgeladen worden aan een loket in het station. U dient enkel uw huidige Kaart voor Vaderlandslievende redenen mee te brengen.

Nadere bijzonderheden vanwege de Dienst naverkoop van de NMBS met betrekking tot de MIVB en de TEC : het opladen op de MOBIB-kaart zal pas vanaf 2017 mogelijk zijn. Voor vragen hieromtrent raden we u aan u te wenden tot de loketten van de betrokken maatschappijen.
   

Martelarenplein -1000 Brussel
Zaterdag 24 september 2016

De zonnestralen hebben de eerste herfstdagen gekoesterd om de traditioneel geworden en door Pro Belgica georganiseerde Herdenking van de Gevechten van september 1830 te verwelkomen. Als naar gewoonte werd de organisatie ook dit jaar met meesterhand geleid door de voorzitter, Mevrouw Jacqueline de Montjoye en een toegewijd en efficiënt team.

Is dit geen mooi voorbeeld van trouw aan en respect voor de « plicht van herinnering »?

Opvallend was de zeer gewaardeerde aanwezigheid van jonge leerlingen van het institut du Sacré-Coeur de Lindthout uit Brussel. Er werden bloemen neergelegd uit naam van de NCPGR.

Programma van de herdenking:

13u30 de deelnemers verzamelen aan de Congreskolom

13u45 eerbetoon aan de Onbekende Soldaat door de Vrijwilligers van 1830 en Pro Belgica

14h eerbetoon aan de Koning Boudewijn voor zijn borstbeeld op het plein voor de kathedraal van Sint-Michiel en Sint-Goedele

15h plechtigheid aan het Patriamonument - bloemenlegging

16h30 parade van de Vrijwilligers van 1830 op de Grote Markt - Brabanconne en ontbinding

17h receptie op het Stadhuis aangeboden aan de deelnemers door de Stad Brussel

Edmond EYCKEN
Nationaal voorzitter NCPGR
  


 

Op zaterdag 27 augustus 2016 vond de jaarlijkse herdenking plaats bij de muur van de Gentse gevangenis ter ere van alle politieke gevangenen van West- en Oost-Vlaanderen alsook deze van Noord-Henegouwen die daar tijdens WO II werden opgesloten vooraleer naar een of ander Duits concentratiekamp gestuurd te worden.

Onze gewestelijke afdeling uit de Vlaamse-Ardennen was met een tiental leden en vlag vertegenwoordigd. Na de verwelkoming bij de gedenkplaat aan de muur van de gevangenis aan de Nieuwewandeling sprak de burgemeester van Gent, de heer Termont, de aanwezigen toe. Hij bracht, in naam van de Gentse bevolking, hulde aan al diegenen die daar als politiek gevangene ondergebracht waren en die streden tegen het naziregime.

Hij sprak de hoop uit dat hun inzet voor vrijheid en vrede niet tevergeefs zou geweest zijn en hoopte dat hun ideeën de bovenhand zouden blijven halen op de pogingen die thans her en der ondernomen werden om die waardevolle ideeën te ondermijnen en te ontmantelen. Na het ophangen bij de gedenkplaat van een paar bloemenkransen en het eerbetoon van de vlaggen en de omstaanders tijdens een minuut stilte werd de plechtigheid beëindigd.

De aanwezigen werden dan door de voorzitter van het gewest Gent-Eeklo, de heer Mark Van Den Driessche, uitgenodigd op een gezellig samenzijn en koffietafel in het Vredeshuis van de stad.

Een gewezen politiek gevangene uit Eeklo, M. Julien Vandendriessche, sprak de aanwezigen toe en liet een film afspelen over het concentratiekamp Flossenburg, waar hij samen met een honderdtal verzetslui van het Geheim Leger uit het Meetjesland naartoe was gestuurd.

 P. 15. Gewest Mechelen - Français - Index - Inhoud

Op een zonnige namiddag reden we met de leerlingen van het vierde jaar naar het Fort van Breendonk.

 

We werden vriendelijk ontvangen door onze gids van die dag. Deze ontvangst stond in schril contrast met de manier waarop de gevangenen ten tijde van de Tweede Wereldoorlog ontvangen werden. Onze gids vertelde ons wat er gebeurde met de mensen die aankwamen in het fort. De Duitsers spraken echter van "stuk "en niet van mensen. Ze verloren al hun menselijke waardigheid en werden herleid tot een nummer. Zo werden we meteen geconfronteerd met de harde realiteit. Vervolgens gingen we naar de gedenkruimte, waar urnen stonden met een mengsel van aarde en assen van mensen uit de concentratie- en vernietigingskampen .

Daarna gingen we naar de keuken. Daar leerden we dat deze mensen afschuwelijk weinig te eten kregen, 's Ochtends kregen ze twee sneetjes brood en een kop " koffie". Het was niet echt koffie, maar eerder een soort eikelextract met een zeer bittere nasmaak. 's Middags kregen de gevangenen drie sneetjes brood en een bord warm water met groenteresten, dat de Duitsers soep noemden, 's Avonds kregen ze opnieuw een kop koffie en twee sneetjes brood. Het eten werd zeer streng bewaakt. Sommige gevangenen waagden zich zelfs aan het eten van gras... met in sommige gevallen de dood als gevolg omdat het eten van gras kan leiden tot een soort van problematische diarree waar uiteraard geen medicatie voor aanwezig was.

Nadat we de keuken bezocht hadden, gingen we verder naar de appèlplaats. Hier werden de mensen in weer en wind, dag en nacht, bij elkaar geroepen zodat ze geteld konden worden. Er werden ook mensen uit de rijen gehaald en voor het oog van de menigte gefusilleerd. Nadien gingen we naar de slaapkamers. Hier sliepen de gevangenen in stapelbedden, met 48 personen op één kamer. Van het comfort dat we vandaag de dag kennen, was in het fort geen sprake. De gevangenen kregen enkel in de koude wintermaanden een dekentje en sliepen op jutten zakken gevuld met gedroogd gras. Naargelang het seizoen moesten ze om 5 a 6 uur opstaan. Wassen gebeurde aan de wasbakken in de koude, vochtige gangen. Ze kregen meestal maar 1 handdoek voor de hele kamer.

Daarnaast bezochten we de isoleercellen. Hier werden de gestrafte gevangenen opgesloten. Zij moesten niet werken maar de hele dag rechtstaan. Ze werden met kettingen aan hun enkels vastgemaakt en hadden enkel een houten plank om op te slapen. Die werd 's morgens omhoog gedaan en ging pas 's avonds terug naar beneden. Deze gevangenen kregen maar de helft van het eten van de andere gevangen, want zij moesten toch niet werken. Ze kregen ook een zak over hun hoofd zodat ze zeker geen contact zouden hebben met de anderen.

Hierna kwamen we in de folterkamer. Op deze plaats werden de meeste leerlingen overmand door emoties. Onze gids legde pijnlijk gedetailleerd uit hoe en waarom de mensen gefolterd werden. Dat gebeurde om informatie zoals namen, adressen en ontmoetingsplaatsen, te weten te komen. We mogen zeker niet vergeten dat deze gruwelpraktijken vandaag de dag wereldwijd nog steeds gebeuren.

De laatste elf maanden dat het fort gebruikt werd, verbeterde het sanitaire comfort. Er werd een nieuw toiletgebouw met douches en meer Franse toiletten gebouwd. Ook de folteringen werden in deze periode afgeschaft.

Ten slotte bezochten we de executieplaats Op deze plaats werden mensen niet alleen gefusilleerd, maar ook omgebracht door middel van middeleeuwse praktijken zoals ophanging. De namen van de vele mensen die hier stierven, zijn hier op een gedenkplaat terug te vinden. De hoofdgedachte die ons is bijgebleven van het bezoek aan het fort is dat de gevangenen gestorven zijn voor onze vrijheid en dat we er allemaal voor moeten zorgen dat de geschiedenis zich niet herhaalt.

Een bijzonder emotioneel maar zeer leerrijk bezoek.

Micheline Elexil SABLAIN en Marie JOLIE
(4D Scheppersinstituut Mechelen)

 P. 17. Concert SERVIO 2016 - Français - Index - Inhoud

Hierna vindt u alle informatie met betrekking tot het jaarlijks concert van SERVIO 2016

Om de concurrentie met de plechtigheid van 11 november te vermijden werd er besloten dit jaar het Concert te laten plaatsvinden op woensdag 09 november in het Koninklijk Conservatorium vanaf 19 uur zodat iedereen tijdig nog thuis kan geraken met het openbaar vervoer.

Overschrijving via rekening nummer BE64 0000 9794 6152 op naam van SERVIO, Karmelietenstraat 20 te 1000 BRUSSEL met vermelding "naam + aantal kaarten Concert SERVIO 2016"


 

 P. 18. Gewest Meensel-Kiezegem - Français - Index - Inhoud

                P. 18. Toespraak gehouden op 7 augustus 2016 - Français - Index - Inhoud
door de heer Jozef Craeninckx             

Ere- Nationaal Voorzitter van NCPGR-CNPPA naar aanleiding
van de
jaarlijkse herdenkingsplechtigheid in Meensel-Kiezegem

Mijnheer de Voorzitter,
Mijnheer de Burgemeester,
Geachte aanwezigen
Verehrte Anwesenden,

Toen U, mijnheer de voorzitter, de wens uitte dat ik op deze herdenkingsplechtigheid als laatste getuige van en rechtstreekse betrokkene bij de onmetelijke tragedie tijdens de augustusdagen van 1944 even het woord zou nemen over Meensel-Kiezegem en zijn oorlogsslachtoffers, rees er wel enige vertwijfeling.....wat zou ik trouwens aan de toehoorders nog kunnen bijbrengen na alle bedenkingen, gissingen en commentaren in woord en beeld die gedurende tientallen jaren over deze gemeente ruim aan bod zijn gekomen? Met een paar ideeën die spontaan opwelden heb ik graag aanvaard hier de tolk te zijn van mijn betreurde dorpsgenoten.

Het oorlogsgebeuren van Meensel-Kiezegem, een kleine dorpsgemeenschap van slechts enkele honderden zielen, opgedeeld in twee parochies, bekleedt een uitzonderlijke plaats in onze Vaderlandse geschiedenis. De op elk vlak extreme tegenstellingen tussen deze parochies was een onuitputtelijke bron van conflicten en bijwijlen bikkelharde botsingen.

Een merkwaardig gemeenschappelijk verlangen hebben zij zeer vurig gekoesterd en in gemeen overleg, mits vallen en opstaan, vorm kunnen geven tot in de zomer van 1944... namelijk... tesamen vrij en ongeschonden het einde van een wereldoorlog mogen beleven.

Tijdens de achttiendaagse veldtocht en de erop volgende bezettingsjaren viel er in Meensel-Kiezegem geen enkel dodelijk slachtoffer te betreuren. Nochtans was er tegen de bezetter efficiënt en algemeen gekend verzet... de collaboratie was er eerder beperkt en blies niet hoog van de toren alhoewel duidelijk overal aanwezig. In Meensel-Kiezegem leefden wij met... in... en van de natuur; leven in vrijheid leek er onaantastbaar... Moord en doodslag waren er absoluut taboe... Enkel de natuur besliste er over begin en einde van het leven. Juli 1944... Op een boogscheut van de bevrijding... een totaal onbekend trio, 2 mannen en een vrouw, vernietigde er brutaal het leven van een jonge man uit een collaborerende familie uit de parochie Kiezegem... Taboe schaamteloos doorbroken.... De onbeheerst -losgelaten demonen wraak en haat veegden Meensel-Kiezegem totaal van de kaart en 67 weerstanders zouden een mensonwaardige dood sterven.

Mogelijks stond er in de sterren geschreven dat er voor Meensel-Kiezegem en zijn overlevingsstrategie toch geen plaats zou zijn in onze huidige wereld waar moord en doodslag overhands toenemen. Deze gemeente en zijn slachtoffers behoren onomkeerbaar tot het rijk van herinnering en herdenking waarin de grote verdiensten van onze betreurde vrienden een nieuw en vruchtbaar leven zal beschoren worden.

Deze verdiensten zijn uiterst merkwaardig en als volgt te bewoorden: "In overleg en met wederzijds respect ijveren voor een beheerste vrijheid en een onbaatzuchtige hulpvaardigheid in een vredelievende wereld".

Deze verdiensten erkennen en, bijzonder bij de jeugd, promoten als symbool voor een leefbare wereld, is een plicht en een doel op zichzelf.

Met vreugde mag ik vaststellen dat de belangstelling voor de Politieke Gevangenen - oorlogsslachtoffers, ook bij jonge mensen, groeit voor de uitstekend onderhouden herdenkingsites  hier in Meensel-Kiezegem en in Neuengamme (Duitsland) waar de meeste slachtoffers zijn omgekomen... Es ist übrigens meine große Ehre Herrn Detlef Garbe, Leiter der Neuengamme KZ Gedenkstatte hier heute in unserer Mitte begrüßen zu dürfen. Ich danke ihnen für Seine wertvolle Anwesenheid... Für mich ein aussergewöhnlicher Ehrenerweis an meine teuren Dorf- und Schicksalsgenossen von welchen ich mich bei den Pforten von Neuengamme verabschiedet habe.

(Overigens is het mij een grote eer hier de heer Detlef Garbe, directeur van het Monument van het concentratiekamp Neuengamme, in ons midden te mogen begroeten. Ik dank hem zeer voor zijn waardevolle aanwezigheid... Voor mij een uitzonderlijk eerbetoon aan mijn dierbare dorps- en lotgenoten van wie ik aan de poort van Neuengamme afscheid heb genomen). De toenemende deelname aan de herdenkingsplechtigheden op die sites zijn hartverwarmend en een duidelijke aanwijzing dat het eerbetoon aan onze slachtoffers steeds bewuster wordt beleefd en blijft groeien. Uw talrijke aanwezigheid vandaag, waaronder ook de voorzitters van de vriendenkringen van Neuengamme uit Nederland en België, alsmede een belangrijke afvaardiging van de gemeente Putten in Nederland zijn bemoedigend waarvoor oprechte dank. Un grand merci aux amis francophones pour leur présence nombreuse et croissante.

Ik besluit met woorden van dank en felicitaties aan allen die hun steentje hebben bijgedragen tot de realisatie van deze uitstekend georganiseerde en beklijvende plechtigheid.

Ik dank U voor uw luisterbereidheid, Un grand merci de m'avoir écouté,
Vielen dank für ihre Aufmerksamkeit.

Jozef CRAENINCKX
Nationaal ere-voorzitter van N.C.P.G.R.- C.N.P.PA.


                  P. 20. Herdenkingsweek Meensel-Kiezegem - Français - Index - Inhoud
           van 7 tot en met 13 augustus 2016                         

De herdenkingsplechtigheid vond plaats in een grote tent. Vierhonderd aanwezigen, waaronder vijftig vaandeldragers, woonden de plechtigheid bij. Deken Felix Van Meerbergen en Diaken Luc Claeys gingen voor in de misviering met het dodenappel als meest beklijvend moment. De beide harmonieën van Tielt-Winge verzorgden het muzikale gedeelte.


Federaal Minister van Energie, Leefmilieu en Duurzame Ontwikkeling,
Mevrouw Marie-Christine Marghem, opent de expo '44 op 7

De aanwezigheid van federaal minister Marie-Christine Marghem op de herdenkingsplechtigheid van 7 augustus is een bewijs dat de Nationale regering onze inspanningen om het drama van Meensel-Kiezegem op het einde van WO II blijvend te herdenken, waardeert en hoog inschat. De aanwezigheid van prominenten uit Duitsland en Nederland toont aan dat het oorlogsverleden van dit kleine Hagelandse dorp internationale erkenning en belangstelling geniet. Gedurende de herdenkingsweek bezochten meer dan 3000 bezoekers de internationale tentoonstelling expo '44.

Informatieve lezingen en aangrijpende getuigenissen, afgewisseld met beklijvende poëzie genoten heel wat belangstelling. Vijftien quizploegen toetsten hun kennis over de beide wereldoorlogen en Meensel-Kiezegem. De verdiende winnaars werden navenant beloond. Een old-timershow en een Liberation Bal met muziek uit de oorlogsjaren zorgden voor een ludieke afsluiter van de herdenkingsweek. De druk bezochte expo en cinema pathé vormden als het ware de rode draad doorheen de diverse activiteiten.

Dit evenement was het resultaat van intens teamwork van N.C.P.G.R. Meensel-Kiezegem en vele vrijwilligers waaronder zes Duitse jongedames die hun filmproject konden voorstellen. Een prachtige verwezenlijking met een unieke expositie die helaas reeds na één week diende opgeborgen. Langs deze weg wens ik de vele bezoekers te bedanken voor hun interesse en aanmoedigingen. Ik ben er van overtuigd dat wij met deze herdenkingsweek het tragische oorlogsverhaal "Van Meensel-Kiezegem tot Neuengamme" waardig hebben uitgedragen en gestalte gegeven.

Vital CRAENINCKX
Voorzitter Gewest Meensel-Kiezegem

   P. 22. In Memoriam - Français - Index - Inhoud

                                  Marcel Moreen - Français - Index - Inhoud
ere-ondervoorzitter van NC.P.G.R.
Meensel-Kiezegem

Marcel Morren, echtgenoot van Maria Pasteyns en vader van Sam, werd geboren op 3 april 1939 en overleed in Tienen op 17 juli 2016.

Reeds op zijn 25ste werd hij burgemeester van Meensel-Kiezegem en dit tot aan de fusie van gemeenten eind 1976. Daarna bleef hij 12 jaar schepen en nog eens zes jaar gemeenteraadslid van Tielt-Winge. In 2001 kreeg hij de titel van ere-burgemeester.

Naast deze mooie politieke carrière zette Marcel, als ondervoorzitter van de regionale Meensel-Kiezegem, zich met hart en ziel in voor de vereniging van Politieke Gevangenen in zijn geboortedorp. Hij voelde zich sterk verbonden met de tragiek van augustus '44. Immers, zijn vader Romain en oom Remy Morren (burgemeester van Meensel-Kiezegem tijdens de oorlog) overleefden de deportatie na de razzia's van 1 en 11 augustus'44 niet. Hij was decennialang steevast aanwezig op iedere bestuursvergadering. Op de jaarlijkse herdenkingen was hij samen met de voorzitter mede-coördinator.

Marcel was een man van weinig woorden, maar zijn goede en vooral wijze raad zal ongetwijfeld gemist worden.

 P.22. Gewest West-Vlaanderen - Français - Index - Inhoud

P. 22. 23ste Officiële herdenking ter nagedachtenis  - Français - Index - Inhoud
van de
onthoofden van München en alle slachtoffers uit Groot-Zwevegem van de naziconcentratiekampen en -gevangenissen. 71 jaar bevrijding van de kampen.

Moen, 15 augustus 2016.

Toespraak van de heer Frans Goossens, Voorzitter NSB-afdeling Moen-Zwevegem/Centrum

Dames en heren in uw titels, graden en hoedanigheden.

In naam van N.S.B, afdeling Moen Zwevegem/Centrum en de gewestelijke afdeling van de Nationale Confederatie van Politieke Gevangenen en Rechthebbenden van België heet ik u van harte welkom op deze 33ste officiële herdenkingsplechtigheid ter nagedachtenis van "De onthoofden van München en alle slachtoffers uit Groot-Zwevegem van de naziconcentratiekampen en -gevangenissen". Tevens herdenken we vandaag de 71ste verjaardag van de bevrijding van de kampen.

Ieder jaar op 15 augustus komen wij hier samen om de slachtoffers te herdenken van de vervloekte nazikampen. Jullie weten dat dit geen toevallige datum is. Spijtig genoeg moeten we vaststellen dat de jongere generatie hiervan nog onvoldoende op de hoogte is. Op 15 augustus 1944 werden 15 van de 16 jonge verzetslieden uit Zuid-West-Vlaanderen zonder enige vorm van verdediging door het naziregime ter dood veroordeeld. Enkele maanden later werden ze in München met de bijl onthoofd, Onder deze 16 verzetslieden waren er 9 uit Groot-Zwevegem. Wellicht is dit de zwartste bladzijde uit de Zwevegemse geschiedenis. Vandaag herdenken wij de mensen die ervoor gekozen hebben niet te buigen, de moed hebben gehad zich te verzetten en te vechten tegen een regime dat steunde op extreme ideologie, terreur en represailles. Een regime dat ook, hoe ongelooflijk het ook moge klinken, miljoenen aanhangers kende ! Een regime waar geen plaats was voor andersdenkenden, communisten, homoseksuelen, gehandicapten, zigeuners... Het was levensgevaarlijk om zich te verzetten tegen het heersende nazisme. Velen werden verraden, gedeporteerd, vernederd, gefolterd, levenslang getraumatiseerd of vermoord.

Pakweg 70 jaar na de feiten kunnen wij ons dit moeilijk nog voorstellen. Het blijft echter onze plicht om hulde te brengen aan deze moedige mensen. We moeten hun getuigenissen over de gevolgen van het extreme naziregime steeds laten weerklinken als waarschuwing.

Het gevaar bestaat nu dat er door het wegvallen van de directe getuigen van deze monsterlijke gebeurtenissen, de herinnering aan wat er in de gevangenissen en concentratiekampen heeft plaatsgevonden, verdampt. Veel jongeren weten steeds minder over wat er zich heeft voorgedaan. De kracht van het vergeten is een van de gevaarlijkste tendensen van onze tijd, zelfs wanneer we dagelijks geconfronteerd worden met mensonterende zaken. Denken we hier aan de niets ontziende slachtpartijen door IS, die we niet meer voor mogelijk hielden. Aan de schrijnende omstandigheden waarin vluchtelingen zich bevinden, de verschrikkelijke oorlog in Syrië... en uiteindelijk aan het opkomend ultra rechts, racisme, fundamentalisme. Al deze negatieve zaken moeten ons bewust maken van de historische realiteit dat de democratie geen definitieve verworvenheid is en dagelijks moet verdedigd worden. Heeft onze maatschappij, die een troebel tijdperk meemaakt, maar waar vrijheid van meningsuiting een fundamenteel recht is, nu meer dan ooit geen nood aan mensen zoals deze, die we vandaag herdenken ? Mensen die niet lijdzaam toekijken langs de zijlijn, maar die zich met moed en doorzettingsvermogen inzetten tegen onrecht.

Wij beseffen te weinig hoe gelukkig we ons mogen wanen in ons landje. Dit hebben we in belangrijke mate te danken aan de opofferingen die de mensen die wij vandaag herdenken, gebracht hebben. Sinds het einde van de tweede wereldoorlog leven wij immers gelukkig in vrede. Laten we deze duur bevochten vrede in ons mooi landje behouden. Laten we blijvend zoeken naar manieren om ons samen te brengen en niet naar manieren om ons verder van elkaar af te duwen.

Dank u voor uw aandacht.

Frans GOOSSENS
Voorzitter NSB-afdeling Moen-Zwevegem/Centrum.

    
P. 24. Traditionele Herdenking "Onthoofden van München" - 
Français - Index - Inhoud

 
Op 15 augustus vond in Moen de traditionele herdenking plaats van de 'Onthoofden van Mün-chen' en alle slachtoffers uit Groot-Zwevegem van de naziconcentratiekampen. Het was al voor de 33ste keer dat deze huldiging plaatsvond.

Aan de basis van de plechtigheid ligt de onthoofding van vijftien mensen in München. Frans Goossens, voorzitter van NSB Zwevegem-Moen: "Jonge mannen uit onze regio die zich hadden verzet tegen het naziregime werden veroordeeld. Enige tijd later werden ze onthoofd in München. Negen van hen kwamen uit Groot-Zwevegem. Alleen wijlen Roger Goossens kon aan de dood ontsnappen. Na hun veroordeling had hij beloofd hen nooit te vergeten."

Aanvankelijk werd de herdenking in familiekring gehouden, maar sinds 1984 kreeg die een officieel karakter. Na een kerkdienst volgde een bloemenhulde aan het monument in Moen. Er waren een 60-tal vaandeldragers van vaderlandslievende verenigingen uit het hele land aanwezig. Verder waren er ook een vijftiental instanties of personen die een bloemstuk aan het monument neerlegden. De NCPGR-CNPPA was vertegenwoordigd door de dames Annie Megens, Liliane Volckaert en de heren Yves Merveille en Jean-Claude Dewint. Diverse gewesten waren ook aanwezig met hun vertegenwoordigers, waaronder Guy Derasse en Mark Vandendriessche. De NSB-FNC was vertegenwoordigd door de heer Léon De Turck, Nationaal Vice-Voorzitter en mevrouw Chantale De Turck, Nationaal Secretaris.

De herdenking werd muzikaal opgeluisterd door de Koninklijke Harmonie De Verenigde Vrienden uit Sint-Denijs.

Werner DEPRAETERE
Voorzitter Gewest West-Vlaanderen

                                  P. 25. 58ste Plechtige Herdenking  - Français - Index - Inhoud
                 Provincial Mausoleum te Menen op 12 juni 2016                         

Het werd opnieuw een waardige Herdenking ter nagedachtenis van de vele weggevoerden, weerstanders en Politieke Gevangenen uit deze regio.

Vooral de aanwezigheid van de meeste betrokken families en de wijze van herdenken ter ere van hun ouders, grootouders, zelfs overgrootouders, was uitermate betekenisvol. Het emotionele dodenappel en het voorlezen van gepaste teksten gebracht door de jongere generatie van de families was sprekend. Hun dankbaarheid werd bevestigd bij het neerleggen van rozen door de ruime schare klein- en achterkleinkinderen.

 

De omkadering door de aanwezigheid van de talrijke vaandeldragers van diverse vaderlandse groeperingen was verheugend. Een ruime bloemenhulde aan het mausoleum was de basis van een blijvend eerbetoon en herdenken aan de lelden van wie de namen prijken op de voorzijde van iet monument.

Onze vertegenwoordigers van de gewestelijke afdeling NCPGR West-Vlaanderen namen eveneens deel aan deze bloemenhulde.

Werner DEPRAETERE
Voorzitter Gewest West-Vlaanderen

                                  P. 16. Nieuwpoort 7 augustus 2016 - Français - Index - Inhoud
80ste Nationaal Huldebetoon aan z.m.
Koning Albert 1 en de helden van de Ijzer


Wij zijn hen steeds dankbaar

De jaarlijkse HERDENKING voor wijlen Z.M. KONING ALBERT, een huldebetoon aan onze roemrijke vorst en zijn helden van de Ijzer, kende opnieuw, na zovele jaarlijkse herdenkingen een enorme bijval.

De jaarlijkse HERDENKING voor wijlen Z.M. KONING ALBERT, een huldebetoon aan onze roemrijke vorst en zijn helden van de Ijzer, kende opnieuw, na zovele jaarlijkse herdenkingen een enorme bijval.

De ruim 200 Nationale Driekleurige vaandels, uit alle hoeken van ons land, in rijen van vier, passeerden de Eretribune, geschouwd door de Vertegenwoordiger van Zijne Majesteit de Koning. De aanwezigheid van diverse leden en afgevaardigden van allerhande vaderlandslievende organisaties was dan ook zeer opvallend.

Onze Nationale Confederatie van Politieke Gevangenen en Rechthebbenden van België was er vertegenwoordigd door de Heren Robertus van Haeren en Werner Depraetere, die namens de NCPGR-CNPPA een bloemenkrans neerlegden aan het Monument. Uitgerekend deze periode was het 100 jaar geleden dat Duitsland, zonder voorafgaande verwittiging ons land binnenviel. Wijlen Koning Albert I weigerde toe te geven en samen met zijn troepen weerstond onze Vorst aan de zware artillerie-aanvallen van deze laffe vijand. De anciens van weleer vochten samen, zij aan zij, Vlamingen, Walen en Brusselaars, om ons land te redden van deze laffe vijand. Zij vormden trouwens de leuze "EENDRACHT MAAKT MACHT". Wij Belgen blijven fier op zijne Majesteit. Koning Albert I en zijn soldaten. Nu is het aan ons om met respect onze anciens, voorouders te blijven eren Laat ons hun offers die zij gebracht hebben NOOIT VERGETEN! Samen blijven we één democratisch land "BELGIË".

Werner DEPRAETERE
Voorzitter Gewest West-Vlaanderen
  

                             P. 27. Orroir - Amougies - Mont de l'enclus - Français - Index - Inhoud

De Dag van Herdenking en van Herinnering  

Deze omgeving, bekend als een ernstige haard van verzet, gelegen juist aan de overzijde van de Schelde, maar dicht aanpalend aan West-Vlaanderen, was op zaterdag 11 juni 2016 opnieuw "the place to be".

Het inrichtend comité heeft geen moeite gespaard om deze "Herdenkings- en herinneringsdag" waardig te organiseren. Het is er ieder jaar een aangenaam weerzien tussen zowel Franstaligen als Nederlandstaligen. Met respect werden er de soldaten van W.O. I en W.O. II met veel eer herdacht. In het bijzonder werd hulde gebracht aan de geëxecuteerde verzetslieden uit dit dorp die op 14 juni 1944 door de Duitsers te Oostakker werden vermoord.

De gepaste kerkelijke dienst was een passend en treffend onderdeel in het programma. Hierop werd aan het monument een nieuwe driekleur gehesen en weerklonk "the Last Post".

Opvallend was de zeer talrijke opkomst van de vaandeldragers van diverse verenigingen en organisaties.

Vertegenwoordigers van de NCPGR-CNPPA uit de aanpalende gewesten, o.a. de Heer Yves Merveille, voorzitter NCPGR - Regionale Gabrielle Petit uit Doornik, waren traditioneel aanwezig. Ook hier in deze regio leeft de leuze "NOOIT VERGETEN, STEEDS HERDENKEN".

Werner DEPRAETERE,
Voorzitter Gewest West-Vlaanderen
   

                                        P. 28 Toespraak door Marc Kenens, Français - Index - Inhoud
zoon van Michel Kenens ("05.03.1920 - +27.05.2002) 
(NG 44.914) te Cremlingen - Schandelah op 04.05.2016 -

Geachte Heer Burgemeester, Detlev Kaatz,
Geachte Heren Burgemeesters, Gerard Seidenkranz, Günther Eichenlaub und Alexander Hoppe,
Geachte dames en heren,

Zoals u zich zal herinneren, had ik vorig jaar, op deze waardige herdenkingsplechtigheid, het voorrecht om u namens onze Amicale Beige van Neuengamme en haar Commando's, toe te spreken, en ode te brengen aan onze pionier en inspirator Victor Malbecq. Die overleed in maart 2015, net voor zijn 90ste verjaardag. Opmerkelijk is dat op zijn uitvaartplechtigheid in Brussel, alle nog in leven zijnde Burgemeesters van Cremlingen, en vele vrienden uit Neuengamme en Wöbbelin hem een laatste groet en eerbetoon brachten. Onder hen ook zijn beste vriend, Jürgen Kumlehn. Lucette, de weduwe van Victor, heeft dat hoogst bijzonder gewaardeerd. Oorspronkelijk zou zij ons op deze Pèlerinage vervoegen, doch gezondheidsproblemen, en het barkoude weer hebben haar daar helaas van weerhouden. Zij verzocht me om u allen haar hartelijke groeten over te maken, dankbaar voor de waardering die u al die jaren hebt betoond voor de inzet van Victor, en de mooie vriendschapsbanden die daaruit ontstaan zijn.

Ter nagedachtenis van Victor, maar ook van mijn vader Michel, die hier beiden in het KZ Schandelah van september 1944 tot april 1945 in onwezenlijke omstandigheden als dwangarbeiders tewerkgesteld waren, vernederd en gemarteld werden, als het ware hun identiteit verloren, heb ik jullie de hand gereikt, ter vergeving, maar ook om gezamenlijk te blijven ijveren voor duurzame Vrede. Gedurende 70 jaren hebben we die Vrede, zeker in Europa, bijna als 'vanzelfsprekend' ervaren. Vandaag ervaren we helaas hoe broos die Vrede in feite wel is.

De aanslag "9/11", nu 15 jaar geleden op de Twin Towers in New York ligt nog niet zo ver achter ons, maar was aanvankelijk ver van ons verwijderd. De recentere aanslagen in Madrid en London, maar ook al in Brussel, op het Joods Museum, vervolgens in Parijs op Charlie Hebdo, en de gijzeling in de Joodse supermarkt, deden ons beseffen dat het oorlogsgevaar niet achter de hoek lag te sluimeren, maar pal voor onze deur en in onze tuin opdook. Na de diverse aanslagen van 22 november 2015 in Parijs, werd uiteindelijk ook ons eigenste Brussel het doelwit van "IS", waar op 22 maart 2016 zowel in Brussels Airport als in het metrostation Maalbeek 32 onschuldige doden en honderden gewonden vielen.

Alsof dat nog niet voldoende was, werd België, via haar regeringsleiders, haar inlichtingendiensten, justitie, politie en zelfs defensie, in de wereldpers, maar ook door bevriende staatsleiders, beschimpt en bespot, als onbekwaam, en uitgeroepen tot een broeinest voor radicale extremisten.

Wat al die criticasters aan de zijlijn niet zagen, of wilden zien, was dat onze vijand 'onzichtbaar' is! In vorige oorlogen was het verwerven van grondgebied het ultieme doel. Vandaag gaat het erom om macht te krijgen over zoveel mogelijk mensen, waar ook ter wereld. Door hen te treffen in hun diepste menswaardige en democratische geloofsovertuiging. Ons geliefde België heeft op die valse aantijgingen een adequaat antwoord kunnen geven. Waarmee we nogmaals Julius Caesar gelijk kunnen geven. Hij opperde immers dat van alle Gallische Volkeren, de Belgen de dappersten waren.

Zo ook onze militairen, tijdens W.O. I. Zij hebben met ongelijke wapens, en in mensonwaardige omstandigheden onze Westhoek, aan de leper, tot het einde toe verdedigd. En zo bijgedragen tot een weliswaar kortstondige vrede.

En recenter, tijdens Wereldoorlog II, onze Belgische Verzetsstrijders. Zowel Winston Churchill, Prime Minister, als Generaal Eisenhower, later President van de V.S.A. spraken in hun memoires hun waardering uit voor hun moed en volharding, die ertoe hebben bijgedragen dat die bewuste oorlog vroegtijdig kon beëindigd worden. Velen, heel velen van die Verzetsstrijders zijn door verraad naar Duitsland gedeporteerd, waar zij tewerkgesteld werden, vermoord, dan wel ontdaan van alle menselijke waarde.

Vandaag brengen we hier op deze mooie gedenkplaats, weerom hulde aan hen! En dat zal onze Amicale, onder het huidig voorzitterschap van Mark Van den Driessche, met zijn verjongd team, en mits jullie medewerking, ook in de toekomst blijven doen.

Wij geven de moed dus niet op, en gaan met opgeheven hoofd over tot de tegenaanval. En zetten daarbij onze menselijke angst voor die 'onzichtbare' vijand opzij! Maar wij beseffen dat wij daar alleen niet tegen opgewassen zijn. En niemand van ons!

Onze Amicale Beige is een apolitieke vereniging, toch uit zij haar respect voor alle democratische gezagsdragers, op welk niveau dan ook, die vandaag de uitdaging durven aan te gaan, om ons te begeleiden naar een leefbare en verdraagzame 'nieuwe wereld'! Dat er daarbij fouten worden gemaakt, in elk land, is betreurenswaardig, maar dat is 'des mensen'! Maar in plaats van elkaar verwijten naar het hoofd te slingeren, en te vernederen, doen we een oproep naar eensgezindheid en samenhorigheid, in Europa, maar ook met onze bondgenoten en gelijkgezinden, want uiteindelijk is die bundeling van ideeën en krachten de enige mogelijkheid om aan die nieuwe uitdagingen van integratie in een multiculturele samenleving, een menswaardige oplossing te geven. En een sterke coalitie te vormen tegenover hen, die op basis van valse religieuze overwegingen, extremisme en terrorisme prediken, en onze waarden bestrijden. Dat mogen en kunnen we absoluut niet toelaten!

Zoals elk jaar neemt ook mijn goede vriend, Rudi Beeken, burgemeester van Tielt-Winge, vergezeld van zijn 'vrouwelijk' Schepencollege (wethouders) deel aan onze Pèlerinage. Tijdens W.O. II werden in twee van zijn deelgemeenten, Meensel en Kiezegem, praktisch alle mannen na een razzia van de Gestapo, op verraad van Belgische collaborateurs, opgepakt, en gedeporteerd naar het KZ Neuengamme. Velen overleefden die hel niet, weinigen keerden terug.

Ik herinner me zijn toespraak, bij de inhuldiging van het Museum Bunker Valentin, in oktober 2015, waarin hij de enigszins historische woorden uitsprak, ik citeer: "70 jaar geleden kwamen jullie naar België, als onze vijand. Vandaag, en dat sedert meer dan 30 jaar, komen wij naar jullie als vrienden!" Einde citaat. En dat geldt vandaag, misschien nog meer dan voorheen, als leidraad voor ons streven naar vriendschap en verdraagzaamheid, en ons innig verlangen naar wereldvrede!

Ter nagedachtenis van al diegenen die gestreden hebben, geleden hebben, en gestorven zijn voor hun Vaderland - en daarin betrek ik ook een overgroot deel van de Duitse bevolking - reik ik jullie bij herhaling de hand, om op een bij voorkeur geweldloze wijze samen naar oplossingen te zoeken en te vinden, die ons toelaten om op een vredige en respectvolle manier met elkaar samen te leven, en van de waardevolle geneugten van het leven te genieten.

Utopie? Misschien, maar het verlangen en streven ernaar, maakt op zich ons leven waardevoller! Met dank voor uw aandacht.

Mare KENENS
Secretaris Gewest Noord-Limburg
  

P. 31. Jeugd en Civisme - Français - Index - Inhoud

Trouw aan en in navolging van de "Universele verklaring van de rechten van de mens" heeft het Gewest Antwerpen van de Nationale Confederatie van Politieke Gevangenen en Rechthebbenden in het jaar 1988 de vzw "Jeugd en Civisme" opgericht. De initiatiefnemers hebben, soms ook letterlijk, gevochten om de "mensenrechten" te vrijwaren, om de democratische waarden te verdedigen, om de vrije meningsuiting niet in het gedrang te brengen, om de vrede veilig te stellen. Jaarlijks tracht Jeugd en Civisme personen te bekronen die het gedachtegoed in hun werk uitdragen.

Op zaterdag 6 februari 2016 werd in het Cultureel Centrum, St. Andriesplaats - Antwerpen de prijs uitgereikt aan Ninnia De Coster - een jonge historica voor haar publicatie "Vrijheid achter Prikkeldraad". Dit boek vormt een aaneenschakeling van pakkende getuigenissen over de belevenissen, de emoties en het lijden in oorlogstijden. Grote en kleine verhalen van een leven in onderdrukking en de moedige pogingen tot verzet hiertegen. De meeste verhalen handelen over de ontmenselijking tijdens de Tweede Wereldoorlog, al wordt de link met de gruwelen in de Eerste Wereldoorlog ook gelegd. Het boek werd voorzien van uniek beeldmateriaal.

Uitgave door Huis van de Mens - Brussel. Prijs: 10€.
Te bestellen via ninnia.decoster@deMens.nu of per tel. 02.242.36.01.

                              
                               P. 31.
Gelegenheidstoespraak door -
Français - Index - Inhoud
Voorzitter H. De Neeve

op 27 januari 2016 "Internationale
Herdenkingsdag voor de Holocaust"

Bijna 71 jaar is het geleden dat er een einde kwam aan de gruwel van de nazi-uitroeiing en concentratiekampen. Men kan zich afvragen of herdenkingen nog wel nut hebben. Niet omdat W.O.II definitief tot het verleden zou behoren en daarmee niet langer van invloed zou zijn op ons bestaan - niets is minder waar - maar omdat het twijfelachtig is of er na meer dan zeventig jaar herdenken nog wel een relatie bestaat tussen de gebeurtenissen die herdacht worden en de gebeurtenissen die zich werkelijk hebben voorgedaan. 18 miljoen mensen werden in de concentratiekampen opgesloten als slaven of gewoonweg afgemaakt. 11 miljoen hebben het niet overleefd.

Wie waren deze mensen? Zes miljoen werden omgebracht omdat ze Joods waren. Een half miljoen omdat ze Roma of Sinti waren. Vijf miljoen waren Politieke Gevangenen. De Slavische volken werden ook niet gespaard : drie miljoen etnische Russen en twee miljoen etnische Polen. De lijst zou niet volledig zijn zonder de duizenden gehandicapten, geesteszieken, Jehova's getuigen, vrijmetselaars, homoseksuelen, geestelijken. In België werden 25.000 Joodse mensen gedeporteerd - slechts 2000 hebben het overleefd. Meer dan 45.000 Belgische Politieke Gevangenen bevolkten een van 1600 concentratiekampen, een 20.000 vonden levend terug de vrijheid. De impact van de gebeurtenissen van de strijd tegen het fascisme heeft diepe wonden geslagen. Niet zover buiten de stadsgrens getuigen het Fort van Breendonk en de Kazerne Dossin te Mechelen nog steeds over de gruwelijke gebeurtenissen van het voor velen reeds "Vergeten Verleden". Op dit moment zijn er landelijk nog slechts 400 politieke gevangenen in leven. In de nabije toekomst zullen we niet meer naar de ervaringen en herinneringen van de allerlaatste getuigen kunnen luisteren om zo de waarheid uit de recente geschiedenis te laten doordringen. Daarom is het noodzakelijk dat de volgende generatie zich inzet om te blijven herinneren dat de Politieke Gevangenen hun leven gaven door de vrijheid. Het verplicht ons tot actief burgerschap om deze vrijheid ook te onderhouden en te verdedigen. Het heden laat uitschijnen dat de toekomst niet eenvoudig zal zijn, onze maatschappij verandert zeer snel. Het is in ieders belang waakzaam en alert te blijven. Besluiten wil ik met een zin van William Faulkner : "Het verleden is nooit dood. Het ligt niet eens achter ons"

Met dank voor uw aandacht.

Harry DE NEVE
Voorzitter van het Gewest Antwerpen
 

P. 32 In Memoriam - Français - Index - Inhoud

         
Lucy OUGKROI.l.F
Diane DE ROP
Simonne LOMBAERT
Marcel MORREN
Namur
Gent
Huy
Meensel-Kiezeg.
Jozef NOLMANS
Hélène PETRE-HOUBA
Monique PIRMEZ-LOBRY
Maria SMETS
Meensel-Kiezegem
Bruxelles
Bruxelles
Meensel-Kiezegem
         

 Index - Inhoud - Nederlandstalige tekst